Depresyjne maski
Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Ekspert wyjaśnia, czym są depresyjne maski. Okazuje się, że niektóre objawy wcale nie muszą świadczyć o depresji.
Opisane trudności mogą pojawiać się w przebiegu różnych zaburzeń np zaburzeń osobowościowych, depresyjnych, związanych z przeżywanym kryzysem czy przemęczeniem. Wymagają jednak konsultacji i diagnostyki (psychologicznej lub psychiatrycznej). Zachęcam zatem do zgłoszenia się do specjalisty (psychologa lub lekarza psychiatry). który zdiagnozuje i zleci najlepszą formę poradzenia sobie z opisanymi objawami, odzyskania wiary w siebie, poczucia bezpieczeństwa i wartości. Dodatkowo specjalista nie tylko wesprze, ale także pomoże przepracować lęk przed przyszłością i wprowadzić zmiany w życiu, które zaowocują wzrostem satysfakcji z niego. Można to zrobić w Poradniach Zdrowia Psychicznego, Niepublicznych Zakładach Opieki Zdrowotnej (tzw.NZOZach) mających kontrakt z NFZ lub w gabinetach prywatnych. Do psychologa, na psychoterapię (refundowaną) potrzebne będzie skierowanie wystawione albo przez lekarza rodzinnego albo przez lekarza psychiatrę. Do lekarza psychiatry nie potrzeba skierowania.
Warto działać i podjąć leczenie.
Szanowny Panie,
Pozwolę sobie powiedzieć, że to bardzo dobrze, że szuka Pan dla siebie pomocy i wsparcia. Objawy, które Pan opisuje są niepokojące i z całą pewnością wywołują cierpienie, znacznie obniżając jakość Pana życia. Oddziałują one na wiele obszarów funkcjonowania - myślenie o sobie, relacje z bliskimi, motywację, energię do życia. Zdecydowanie nie należy ich lekceważyć, i z całą pewnością nie "wymyśla Pan". Być może rodzicom trudno jest wyobrazić sobie, że może Panu być tak ciężko - niestety ludzie często lekceważą objawy u swoich bliskich, bo perspektywa ich możliwej choroby jest zbyt trudna by sobie ją uświadomić. Powoduje to ogromne cierpienie i osamotnienie osoby cierpiącej.
Jest Pan jeszcze bardzo młodą osobą, wcześnie wychwycone trudności mogą zostać wyleczone i przed Panem są perspektywy na pełne szczęścia i spokoju życie. Samodzielnie jednak jest to zrobić bardzo ciężko, dlatego warto rozważyć skorzystanie z pomocy specjalisty. Zalecam skierowanie się do lekarza psychiatry, który będzie w stanie dokonać diagnozy oraz zadecydować o istotności stosowania farmakoterapii. W następnej kolejności sugeruję podjęcie psychoterapii, celem lepszego zrozumienia siebie i swoich emocji, a także nauczenia się bardziej efektywnego radzenia sobie ze swoimi emocjami, uzyskania ulgi i wsparcia.
Życzę Panu powodzenia.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
- Uczucie smutku i brak chęci po przebudzeniu – odpowiada Artur Brzeziński
- Jak wyleczyć nerwicę i uczucie derealizacji? – odpowiada Mgr Olga Dembska
- Brak ochoty do nauki – odpowiada Mgr Adam Kowalewski
- Ataki niekontrolowanego gniewu i brak koncentracji – odpowiada Mgr Izabela Makowska-Trzeciak
- Jak radzić sobie z brakiem koncentracji? – odpowiada Mgr Irena Mielnik - Madej
- Nerwica lękowa i uczucie odrealnienia – odpowiada Mgr Magdalena Brabec
- Myśli samobójcze i brak koncentracji - co robić? – odpowiada Mgr Arleta Balcerek
- Uczucie pustki emocjonalnej i brak przyjemności – odpowiada Mgr Karolina Matlak
- Brak sensu życia, samotność, brak koncentracji – odpowiada Mgr Magdalena Golicz
- Brak życiowego celu, zaburzenia koncentracji i nastroju – odpowiada Mgr Justyna Piątkowska
artykuły
Smutek skrywany pod płaszczem męskości
O zaburzeniach nastroju pisze i mówi się najczęści
Koronawirus: Bezpłatne porady psychologiczne NFZ. Przetestowaliśmy, jak to działa
W związku z pandemią koronawirusa oraz gwałtownym
Wiesław Wiśniewolski wygrał z białaczką. Gwarancji nie było
Pan Wiesław Wiśniewolski dowiedział się od lekarza