Jak się zachować w stosunku do osoby cierpiącej na ChAD?

Witam , mój przyjaciel ma zdiagnozowany ChAD, dawniej się leczył, był nawet hospitalizowany, dodatkowo przechodzil zespół stresu pourazowego po misji wojskowej. W zeszłym roku po dość długiej depresji która przechodzil łagodnie remisja trwała ok 3 miesięcy ale we wrześniu stracił dobra pracę i wpadł w manie która z krótkimi epizodami mieszanymi ( kilkudniowe depresję) trwa do dziś. Z dnia na dzień stałam się jego najgorszym wrogiem, zrywa kontakt , udało mi się z nim porozmawiać logicznie może dwa razy, nie chce słyszeć o leczeniu. W stosunku do innych potrafi zachować się nadmiar inteligentnie dlatego ludzie nie widza roblemu. Do mnie jest agresywny słownie. Jednak przeważnie ignoruje mnie i bardzo długo milczy. Moje pytanie brzmi: jak mam się zachować ? Czy najlepszym rozwiązaniem jest nie utrzymywać kontaktu tylko przeczekać ta fazę, która jednak trwa już ponad 7 miesiecy ? Bardzo proszę o informacje jak postępować

KOBIETA, 34 LAT ponad rok temu

Choroba afektywna dwubiegunowa Depresja Stres Agresja Psychologia Zespół stresu pourazowego

Stres a depresja

Depresja to choroba cywilizacyjna. Wciąż jednak nie jest to dobrze znana choroba. Obejrzyj film i poszerz swoją wiedzę o depresji. Psychiatra Agnieszka Jamroży wyjaśnia związek miedzy stresem a depresją.

Mgr Magdalena Golicz Psycholog, Chorzów

93 poziom zaufania

Rzeczywiście czasami jedynym dobrym wyjściem jest chronienie siebie przed agresją (także tą werbalną) z jednoczesną uważnością na stan przyjaciela. Daje to możliwość powrotu do relacji, gdy jego stan się poprawi lub interwencji, gdy pogorszy się na tyle, że będzie potrzebował zdecydowanej pomocy z zewnątrz. Dawanie sygnałów, że nadal jest się zainteresowanym losem przyjaciela, może być dla niego ważne. I nawet jeśli obecnie je odrzuci, jest duża szansa, że doceni osoby trwające przy nim ( w sensie nie wycofujące się całkowicie, nie skreślające go w chorobie) w późniejszym okresie remisji lub lepszego funkcjonowania. Jednakże "nic na siłę" czy wbrew sobie. Ważne, by Pani także czuła się bezpiecznie w relacji i robiła tyle, ile pani chce i może w danym momencie życia zrobić oraz by wspierając pamiętać, że jest to wsparcie a nie odpowiedzialność. Pomocna może się okazać także rozmowa z rodziną, poszukanie wsparcia u innych jego bliskich, a także zapewnienie sobie wsparcia bliskich w tej sytuacji (trudnej także dla Pani).