Witam,
Rozumiem Pana obawy o dalsze funkcjonowanie, związane z zaburzeniem hiperkinetycznym, czyli ADHD oraz trudnościami w kontynuowaniu leczenia z powodów finansowych.
ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder), czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jest zaburzeniem, które bez odpowiedniego leczenia może znacząco wpływać na różne aspekty życia dorosłych, w tym na funkcjonowanie zawodowe, relacje międzyludzkie oraz ogólne samopoczucie. Niepodejmowanie terapii ADHD może prowadzić do szeregu trudności. Mogą być to problemy z koncentracją, organizacją czasu, zarządzaniem zadaniami oraz kontrolą impulsów, co może utrudniać codzienne funkcjonowanie i utrzymanie pracy. Może to również prowadzić do zwiększonego ryzyka wystąpienia niskiej samooceny, frustracji, a także problemów emocjonalnych, takich jak depresja czy lęk.
Ponadto, dorosłe osoby z ADHD często spotykają się z trudnościami w relacjach z innymi ludźmi, co może prowadzić do konfliktów interpersonalnych i poczucia izolacji. Nieleczone ADHD może również zwiększać ryzyko wystąpienia innych zaburzeń, takich jak uzależnienia.
W tej sytuacji warto byłoby rozważyć dostępne opcje wsparcia, które mogą być bardziej przystępne finansowo. Niektóre ośrodki zdrowia psychicznego oferują pomoc na zasadach non-profit lub posiadają programy wsparcia dla osób w trudnej sytuacji finansowej. Możliwe jest również poszukiwanie pomocy w grupach pacjentów lub organizacjach pozarządowych zajmujących się pomocą osobom neuroatypowym. Skuteczne leczenie ADHD nie zawsze oznacza przyjmowanie lekarstw, najczęściej najlepszą opcją jest połączenie farmakoterapii i psychoedukacji. Możliwe jest również poprzestanie jedynie na drugiej możliwości, niektórzy pacjenci nie reagują dobrze na środki stosowane w ADHD lub rezygnują z nich z innych powodów. Natomiast dobre poznanie własnych ograniczeń wynikających z neuroatypowości i wytrenowanie własnych sposobów na radzenie sobie z nimi ma ogromne znaczenie dla dalszego życia zdiagnozowanej osoby, nawet jeśli diagnoza nastąpiła u 50letniej osoby.
Dlatego, jeśli to możliwe, zachęcam do rozmowy z lekarzem psychiatrą, który prowadził Pana leczenie, o Pana obecnej sytuacji. Specjalista może doradzić, jakie są możliwe opcje kontynuacji leczenia lub wsparcia w Pana okolicznościach życia. Warto również na własną rękę zacząć własną samoedukację, jest wiele wartościowych materiałów w internecie na temat ADHD.
Proponuję zacząć od artykułów na naszej stronie:
• https://portal.abczdrowie.pl/leczenie-adhd
• https://portal.abczdrowie.pl/adhd
• https://portal.abczdrowie.pl/jak-radzic-sobie-z-adhd
• https://portal.abczdrowie.pl/objawy-adhd
• https://portal.abczdrowie.pl/test-na-adhd
Proszę pamiętać, że zdrowie psychiczne jest równie ważne jak fizyczne i warto szukać rozwiązań, które pomogą w utrzymaniu stabilności i dobrostanu.
Przypominamy, że udzielane informacje stanowią jedynie informację poglądową. W celu uzyskania diagnozy oraz zaplanowania leczenia, prosimy o zasięgnięcie osobistej porady lekarskiej.
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
Mówiąc o metodach leczenia ADHD, należy przede wsz
Prezenter brytyjskiej telewizji BBC i stacji radio
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem
