Stan maniakalny jest bardzo łatwo rozpoznawalny, ze względu na nasilenie objawów pobudzenia i wzmożonego nastroju oraz napędu. Trudniejszy do rozpoznania bywa stan hipomaniakalny, ale i on istotnie różni się od "dobrego samopoczucia" - stan taki to pewien "nadmiar" pozytywnego nastroju, energii i chęci do kontaktów towarzyskich. Warunkiem rozpoznania hipomanii jest spełnienie szeregu kryteriów, miedzy innymi - nadmierna rozmowność i towarzyskość; mniej zahamowań w tej sferze; niepotrzebne wydatki i gry hazardowe, nadmierna kreatywność i pomysłowość, wzmożony popęd seksualny i większa skłonność do podejmowania kontaktów seksualnych (czasami - przypadkowych i ryzykowność), szybsza i ryzykowna jazda samochodem, mniejsza potrzeba snu, brak czasu na jedzenie, nieadekwatne planowanie lub realizowanie podróży, nadużywanie substancji psychoaktywnych i leków uspokajających i wiele innych. Osoba w stanie hipomaniakalnym często nie reflektuje, że jej zachowanie może być ryzykowne lub uciążliwe, a pierwsze sygnały wysyła wówczas otoczenie. Warto zapoznać się bliżej z charakterystyką objawów hipomaniakalnych i ewentualnie omówić to z kimś bliskim, do kogo ma się zaufanie i można liczyć ze strony tej osoby na potencjalne życzliwe zwrócenie uwagi. W Internecie jest dużo wiarygodnych źródeł na ten temat. Być może warto ten problem omówić ze swoim lekarzem, z prośbą o przeprowadzenie psychoedukacji w tym zakresie, tak by Pani wiedza była większa. Może to pozwolić na zmniejszenie napięcia związanego z obawami o zachorowanie. Większa wiedza jest równocześnie lepszą szansą na wcześniejsze wykrycie ewentualnego stanu hipomaniakalnego, a tym samym na szybsze i skuteczniejsze leczenie.
