Mój brat dwa tygodnie temu odebrał sobie życie, miał depresję, leczył się, brał tabletki. Co się stało, że targnął się na własne życie? Czuję się okropnie, że za mało zrobiliśmy, żeby mu pomóc. Dzięki za odpowiedź.
Udar mózgu stanowi 80 proc. wszystkich udarów i jest jednym z powikłań zatorowych chorób serca. Będąc główną przyczyną niesprawności osób po 40 roku życia, stanowi trzecią w kolejności przyczynę zgonów. O przyczynach powstawania udaru mózgu, opowiada prof. Janina Stępińska, kardiolog.
Witam serdecznie.
Depresja jest obarczona bardzo dużym ryzykiem samobójstwa. Aż w przypadku 10-15% pacjentów choroba kończy się śmiercią. Niestety problem ten dotyczy prawdopodobnie również Pani brata.
Samobójstwo jest bardzo trudnym doświadczeniem dla najbliższych osoby zmarłej, trudno się z nim pogodzić. W obliczu takiej tragedii pojawia się szereg, niekiedy sprzecznych, uczuć, takich jak: rozpacz, smutek, żal, złość, przerażenie, poczucie winy. Żal, że wielu rzeczy nie zdążyło się powiedzieć, poczucie winy, że za mało rzeczy się zrobiło, aby zapobiec tragedii - to sa normalne i częste uczucia i myśli.
Do pogodzenia się ze stratą bardzo ważny jest przede wszystkim czas, a więc przejście procesu żałoby. Aby ułatwić ten czas dobrze jest skorzystać z pomocy psychologa. Serdecznie Panią namawiam do takich spotkań. Rozmowa z psychologiem lub seria spotkań mogłyby bardzo Pani pomóc - przynieść częściową ulgę w cierpieniu i nauczyć się żyć na nowo. Proszę o tym pomyśleć.
Serdecznie pozdrawiam!
Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych użytkowników.
Poniżej znajdziesz do nich odnośniki:
