Choroby związane z zaburzeniami wchłaniania cukrów i wydzielania insuliny nazywa się cukrzycą. Są dużym wyzwaniem dla świata medycyny, ponieważ liczba chorych ciągle rośnie. Obecnie prawie 3 miliony osób w Polsce zmaga się z cukrzycą. Nieleczona może doprowadzić do zawału serca, udaru mózgu, niewydolności nerek, a w skrajnych przypadkach konieczna może się okazać także amputacja kończyn.
Do tej pory wyróżniano dwa podstawowe typy cukrzycy, jednak szwedzcy naukowcy zaproponowali jakiś czas temu nową klasyfikację, z której wynika, że można wyróżnić aż 5 różnych odmian tej choroby.
Cukrzyca typu 1 zwana jest także młodzieńczą, ponieważ ujawnia się w młodym wieku. Jest to cukrzyca insulinozależna i wymaga stałego zażywania insuliny. Ma podłoże immunologiczne, ponieważ to komórki chorego odpowiadają za niszczenie komórek wytwarzających insulinę.
Cukrzyca typu 2 również rozwija się u młodych ludzi, a nawet dzieci. Podobnie jak pierwszy typ, wymaga podawania insuliny, jednak nie ma związku z autoagresją ze strony układu odpornościowego, a więc nie ma podłoża autoimmunologicznego, choć daje takie same skutki, jak pierwszy typ. Zazwyczaj cierpią na nią osoby o prawidłowej masie ciała.
Cukrzyca typu 3 ściśle związana jest z otyłością. Występuje bez względu na wiek. Charakteryzuje się opornością organizmu na insulinę, w związku z czym organizm musi produkować jej coraz więcej, aż w końcu wyczerpuje swoje możliwości.
Cukrzyca typu 4 może być związana z otyłością, ale nie musi - obserwuje się jej występowanie także u osób z prawidłową masą ciała lub niewielką nadwagą.
Cukrzyca typu 5 związana jest z wiekiem i ujawnia się zwykle tylko u seniorów. Ma także znacznie łagodniejszy przebieg, niż pozostałe rodzaje tej choroby. Może być kontrolowana tylko za pomocą leków i nie zawsze wymaga zażywania przez chorego insuliny.
Choroby typu cukrzyca zazwyczaj dają podobne objawy, wśród nich wyróżnia się:
- częste oddawanie moczu
- zwiększony apetyt
- zwiększone pragnienie
- suchość w ustach
- pogorszenie jakości widzenia
- nagłe spadki energii i ciągłe, skrajne zmęczenie
- drętwienie i mrowienie dłoni i stóp
- częste i nawracające infekcje
- spowolniony proces gojenia się ran
