Leczenie udaru uzależnione jest od jego rodzaju - czy jest to udar krwotoczny (tzw. wylew), czy niedokrwienny. Oprócz pomocy w szpitalu, bardzo ważne jest także późniejsze postępowanie, a także profilaktyka.
Udar krwotoczny ma miejsce, kiedy naczynia krwionośne pękają, a krew przedostaje się do mózgu w nadmiernej ilości. Wówczas podstawą jest zatrzymanie krwawienia. Należy to zrobić jak najszybciej, aby nie doszło do martwicy mózgu, trwałego porażenia, a w konsekwencji także śmierci.
Udar niedokrwienny stanowi około 80% wszystkich przypadków i polega na niedostatecznej ilości tlenu dostarczanego do mózgu. Na skutek tego komórki zaczynają umierać, co stopniowo doprowadza do śmierci samego mózgu.
Leczenie opiera się więc na stworzeniu możliwie jak najlepszych warunków, aby komórki mogły się na nowo tworzyć i aby zapobiec dalszemu ich obumieraniu.
Najczęściej w leczeniu udaru stosuje się kwas acetylosalicylowy - jest elementem pierwszej pomocy, ale wykorzystuje się go także podczas leczenia w szpitalu.
Kolejnym etapem leczenia udaru jest rehabilitacja. Zwykle jest długa i nie zawsze przynosi efekty. Podczas udaru dochodzi zwykle do porażenia części twarzy lub ciała.
W tej sytuacji bardzo ważna jest współpraca z doświadczonym i profesjonalnym rehabilitantem, który pomoże wrócić do pełnej sprawności.
Bardzo ważne jest także zapobieganie występowaniu ewentualnych odleżyn - w tym celu warto często zmieniać pozycję leżenia, a także ćwiczyć oddech.
Jeżeli udar objął lewą półkulę mózgu, zazwyczaj dochodzi także do zaburzeń mowy. Wówczas istotna jest także pomoc logopedy. Chory sam nie będzie w stanie poradzić sobie z problemem i będzie potrzebował profesjonalnego wsparcia.
Logopeda przygotuje ćwiczenia, które pozwolą przywrócić narządowi mowy pełną sprawność.
Jeśli podczas udaru nie doszło do poważnych zaburzeń pracy mózgu (to znaczy, jeśli pomoc została udzielona niezwykle szybko), najczęściej nie dochodzi do poważnych powikłań, a chory odzyskuje pełną lub częściową sprawność po około kilku miesiącach.
Całość postępowania medycznego i rehabilitacyjnego musi być ustalona indywidualnie przez lekarza dla każdego pacjenta.
Należy także regularnie kontrolować ciśnienie krwi, monitorować cukrzycę, a także prowadzić zdrowy tryb życia. Jest to ważne zarówno w ramach leczenia, jak i profilaktyki.
