Aparaty ortodontyczne ruchome - wskazania, zastosowanie, przebieg leczenia

Aparaty ortodontyczne ruchome na zęby to rodzaj aparatów ortodontycznych, które pacjent może zdejmować samodzielnie w każdej chwili. Możliwość takich aparatów jest ograniczona, ponieważ pozwalają korygować lekkie wychylenia się zębów, a nie poważne wady zgryzu. Aparaty ortodontyczne ruchome nosi się kilka godzin dziennie, według zaleceń lekarza. Skuteczność leczenia tego typu aparatem ortodontycznym zależy od współpracy pacjenta z lekarzem.

1. Aparaty ortodontyczne ruchome - wady zgryzu

Aparat ortodontyczny ruchomy leczy różne wady zgryzu. Bywa, że wady mają charakter wrodzony. Jednak aż 80% wszystkich wad ma charakter nabyty i powstaje w pierwszych latach życia dziecka. Jest wiele czynników, które przyczyniają się do krzywego ustawienia zębów, m.in.: ssanie kciuka, używanie nieprawidłowych smoczków, oddychanie przez usta. Najczęstsza przyczyna wad zgryzu to próchnica, która dotyczy najczęściej dzieci z mlecznym uzębieniem. Większość dzieci uważa, że o zęby mleczne nie trzeba dbać, bo przecież i tak wkrótce wypadają. Tymczasem zdrowe zęby mleczne są tak samo ważne jak zęby stałe. Wady zgryzu mogą mieć wpływ na zdrowie całego narządu żucia. Utrudniają one dokładne czyszczenie zębów, co sprzyja powstawaniu kamienia nazębnego. Na szczęście, większość wad zgryzu może być skutecznie korygowana przez aparaty ortodontyczne. Wykorzystuje się do tego celu aparaty ruchome i stałe.

2. Aparaty ortodontyczne ruchome - wskazania

Aparat ortodontyczny ruchomy to typ, który pacjent może zdejmować samodzielnie. Może zawierać elementy dodatkowe, tj. śrubę i sprężynę. Ruchome aparaty ortodontyczne noszą dzieci, którym nie wyrosły jeszcze wszystkie stałe zęby, czyli w wieku od 4 do 11 lat. Aparat ortodontyczny na zęby tworzą akrylowa płytka i druciane pętle. Możliwości aparatu ortodontycznego ruchomego nie są tak duże jak aparatu stałego na zęby. Aparat ortodontyczny ruchomy pozwala korygować jedynie niewielkie wady zgryzu. Ta metoda nie daje możliwości obracania zębów ani przesuwania ich w celu naprostowania uzębienia, dlatego niektóre wady zgryzu nie można w ten sposób korygować. Wówczas konieczne są aparaty stałe, które przeznaczone są do leczenia wad zgryzu po 13 roku życia.

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Nowoczesna ortodoncja"

3. Aparaty ortodontyczne ruchome - zastosowanie

Niegdyś uważano, że leczenie aparatem ortodontycznym ruchomym można przeprowadzać tylko do 24 roku życia, czyli w okresie aktywnego wzrostu kości. Obecnie wysoko rozwinięta stomatologia estetyczna daje możliwość korekcji wad zgryzu w każdym wieku. Jedynym ograniczeniem jest stan zdrowia zębów, dziąseł oraz wyrostków zębodołowych szczęki i żuchwy. Tkanka kostna dorosłego jest twardsza i mniej podatna na przebudowę, zatem korekcja zgryzu trwa dłużej niż u dziecka. Czasami, gdy zęby są nadmiernie stłoczone, trzeba też niektóre z nich usunąć, aby zrobić miejsce do przesuwania pozostałych. Aparatów ortodontycznych ruchomych nie stosuje się raczej u dorosłych.

4. Aparaty ortodontyczne ruchome - przebieg leczenia

Podczas pierwszej wizyty u ortodonty wykonuje się pomiar uzębienia, a także jego wyciski w specjalnej masie plastycznej. Pacjent dostaje również skierowanie na badanie RTG. Dzięki pobranym wyciskom zębów i pomiarom, można wykonać gipsowe modele, kształty i rozmieszczenia zębów, które posłużą ortodoncie do zaplanowania leczenia.

Zadanie to wymaga zrobienia obliczeń i symulacji, a ich efekt to odpowiedni aparat ortodontyczny ruchomy. Leczenie ortodontyczne jest bezbolesne, z wyjątkiem przypadków, gdy trzeba usunąć kilka zębów. Niektóre osoby mają niezbyt dobre wrażenie, odczuwają dyskomfort, a czasem nawet ból, po nałożeniu aparatu stałego na zęby. Ból ten powinien ustąpić w ciągu tygodnia. W przypadku aparatów ortodontycznych ruchomych nie ma takich dolegliwości bólowych.

Należy podkreślić, że nie wszystkie wady zgryzu można regulować w wieku wczesnoszkolnym. Aparatem ortodontycznym ruchomym można leczyć jedynie te nieprawidłowości i skrzywienia zębów, które ortodonta uznaje za lekkie bądź średniego stopnia i które nie wymagają usuwania zębów.