Koagulacja w terapii zmian skórnych – charakterystyka, zalecenia
Większość z nas obawia się kontaktu z prądem elektrycznym. Mało kto wie, że jest on powszechnie wykorzystywany w medycynie. Zabiegiem, który go wykorzystuje jest między innymi koagulacja, którą powszechnie stosuje się w medycynie estetycznej. Zabieg koagulacji polega na eliminowaniu zmian skórnych przy zastosowaniu prądu elektrycznego o dużej częstotliwości. Metoda ta opiera się na wykorzystaniu wysokiej temperatury, która prowadzi do uszkodzenia termicznego białek znajdujących się w tkance.
W czasie usuwania znamion stosuje się temperatury osiągające wartość nawet dwustu stopni Celsjusza. W trakcie zabiegu używa się specjalnej aparatury medycznej wyposażonej w elektrody. Dostępne są elektrody o kształcie między innymi: nożyczek, kulki, pętelki oraz igły. Lekarz dobiera odpowiednią elektrodę w zależności od wielkości i umiejscowienia usuwanej zmiany skórnej. Po każdym zastosowaniu elektrody powinny być sterylizowane.
1. Charakterystyka koagulacji
Każdy zabieg poprzedza konsultacja lekarska, podczas której dermatolog kwalifikuje pacjenta do zabiegu i informuje o ewentualnych działaniach niepożądanych. Pacjent powinien też wiedzieć, że koagulacja nie jest zabiegiem zupełnie bezbolesnym. Natężenie bólu w dużej mierze jest uzależnione od umiejscowienia usuwanej zmiany skórnej.
Zazwyczaj przy usuwaniu dużej ilości niewielkich znamion nie stosuje się znieczulenia, a sam zabieg przebiega szybko i bez komplikacji. Przy eliminowaniu większych zmian zazwyczaj konieczne jest zastosowanie znieczulenia miejscowego. Podczas zabiegu niektórzy pacjenci mogą źle tolerować specyficzny zapach palonego białka, który powstaje podczas koagulowania znamion.
Koagulacja polega na przykładaniu elektrody do zmiany skórnej i usuwaniu jej dzięki wykorzystaniu łuku elektrycznego, który powstaje między elektrodą czynną (trzymaną przez lekarza) a elektrodą bierną (ułożoną w okolicy ciała pacjenta). Czas trwania zabiegu jest uzależniony od wielkości i ilości usuwanych znamion, lecz zazwyczaj trwa koło kilkunastu minut.
Zaraz po wykonaniu koagulacji pacjent może odczuwać niewielki ból. Czasami w okolicy zabiegu może pojawić się zaczerwienienie, obrzęk, lub niewielkie zasinienie. Dolegliwości te powinny ustąpić w ciągu kilku godzin. W miejscu usuniętej zmiany skórnej przez kilka dni może być obecny drobny strupek. Bezwzględnie zakazane jest zdrapywanie strupków, ponieważ utrudnia to proces gojenia się skóry i może skutkować pojawieniem się blizny.
zobacz także
2. Zalecenie do koagulacji
Przy pomocy koagulacji usuwa się między innymi następujące zmiany skórne:
- prosaki,
- brodawki wirusowe tzw. kurzajki,
- włókniaki,
- brodawki płaskie,
- brodawki łojotokowe,
- kępki żółte,
- mięczaki zakaźne,
- kaszaki,
- przerośnięte gruczoły potowe i łojowe,
- naczyniaki gwiaździste,
- rozszerzone naczynia krwionośne,
- nadmierne owłosienie.
Przeciwskazaniami do wykonania koagulacji zmian skórnych są między innymi:
- ogólny zły stan pacjenta,
- wszczepiony stymulator serca,
- ciąża,
- zaburzeń krążenia,
- zaburzeń krzepnięcia krwi,
- cukrzyca.