Kto potrzebuje operacji ortognatycznej?

• harmonia,
• równowaga,
• symetria.

Wskazania do zabiegu ortognatycznego:

• nieprawidłowa wielkość,
• położenie,
• wzajemny stosunek szczęk.

Wymienione wyżej zaburzenia mogą mieć wpływ na:

• żucie,
• połykanie,
• mowę,
• funkcjonowanie stawów skroniowo- żuchwowych,
• higienę i kondycję jamy ustnej,
• obecność próchnicy lub chorób przyzębia,
• wygląd pacjenta.

Specjalista ortodonta w oparciu o swoje doświadczenie i wiedzę dokonuje wnikliwej analizy przypadku, na którą składa się ocena modeli gipsowych, zdjęć fotograficznych, rentgenowskich oraz wyników badania fizykalnego. Następnie podejmuje decyzję o zakwalifikowaniu pacjenta do leczenia zespołowego ortodontyczno-chirurgicznego. Wskazaniami do takiego rodzaju planu leczenia są następujące przypadki chorobowe.

Wada, w której żuchwa jest nadmiernie cofnięta w stosunku do szczęki. Związane jest to z zahamowaniem jej doprzedniego wzrostu. Charakterystyczną cechą twarzy pacjentów obciążonych taką wadą jest:

• wypukłość okolicy podnosowej,
• cofnięcie oraz wywinięcie wargi dolnej,
• pogłębiona bruzda wargowo-bródkowa,
• profil skośny do tyłu.

W zwarciu stwierdza się obecność szpary przednio-tylnej pomiędzy siekaczami górnymi i dolnymi. W skrajnych przypadkach zauważalny jest tzw. nadzgryz, w którym dochodzi do nagryzania zębami przednimi dolnymi na podniebienie.

Problem dotyczy w szczęki, żuchwy, jak i w obu jednocześnie. Polega najczęściej na zbyt dalekim położeniu szczęki górnej ku tyłowi ( co często związane jest z jej trójwymiarowym niedorozwojem ) oraz nadmiernym wysunięciu żuchwy do przodu. Cechą rozpoznawczą może być nieprawidłowe położenie siekaczy. W takich przypadkach siekacze dolne wysunięte są przed siekacze górne. Jeśli problem dotyczy szczęki zabieg chirurgiczny polega na jej wysunięciu ku przodowi i ewentualnie poszerzeniu. W przypadku, gdy zaburzenie dotyczy żuchwy chirurg cofa ją do właściwej pozycji. W wielu wypadkach wykonuje się oba zabiegi jednocześnie.

W przypadku tej wady zęby szczęki dolnej i górnej nie kontaktują się ze sobą w odcinku przednim lub/i bocznym. Równocześnie można stwierdzić u pacjenta zaburzenia mowy, nieprawidłową funkcję i położenie języka, oddychanie przez usta i z trudem domykające się wargi. Świadczy to o osłabieniu mięśnia zamykającego szparę ust. Twarz jest wydłużona i wąska. Wskazanym leczeniem jest zabieg operacyjny dwuszczękowy.

Wada, w której zęby górne nadmiernie, a czasami całkowicie, zakrywają zęby dolne. Przy dużym jej nasileniu dolne zęby nagryzają podniebienie. Charakterystyczne cechy twarzy pacjenta z taką wadą to:

• twarz skrócona, o kształcie kwadratowym,
• wyraźnie zaznaczone mięśnie żwaczy,
• wywinięta warga dolna,
• pogłębienie bruzdy wargowo- bródkowej.

Ta wada zgryzu często współistnieje z tyłożuchwiem. Jej leczenie polega na wykonaniu zabiegu jedno lub dwuszczękowego.

Łuk zębowy górny lub/i dolny jest zbyt wąski. Przy zwężeniu szczęki często występuje też wysoko wysklepione podniebienie, tzw. podniebienie gotyckie. W takim przypadku wskazany jest zabieg chirurgicznego poszerzenia szczęki(dystrakcja, ekspansja).

Podczas uśmiechu pacjent eksponuje duży zakres dziąsła. W skrajnych przypadkach nieprawidłowość ta jest leczona za pomocą zabiegu chirurgicznego. Operacja polega na skróceniu szczęki górnej w odcinku przednim.

Asymetryczny jednostronny przerost żuchwy. U pacjenta z tym typem wady szkieletowej widoczna jest asymetria twarzy. Zabieg polega na zmniejszeniu nadmiernie rozrośniętej części żuchwy.

Nie tylko wady zgryzu są wskazaniem do zabiegów ortognatycznych, lecz także:

• zaburzenia w rozwoju bródki, zarówno niedorozwój jak i przerost bródki są wskazaniem do zabiegu ortognatycznego;
• urazy kości szczęk;
• urazy zębów, takie jak utrata siekacza górnego u dziecka, są wskazaniem do zabiegu autotransplantacji. Zębami autotransplantowanymi są najczęściej dolne przedtrzonowce. U dzieci w wieku ok. 8- 12 lat zęby te mają jeszcze na tyle niezakończony rozwój korzenia, że istnieje duża szansa, iż po transplantacji przyjmą się w nowym miejscu i zachowają swoją żywotność. Oczywiście leczenie takie wymaga współpracy lekarza ortodonty z chirurgiem. Aparat wspomagający takie leczenie, to aparat stały fragmentaryczny.

OrthoSmile Praktyka Ortodontyczna