Łysienie androgenowe – przyczyny, objawy i leczenie

Łysienie androgenowe, wynikające z wrażliwości mieszków włosowych na pochodną testosteronu dihydrotestosteron (DHT), to najczęściej spotykany typ łysienia, objawiającego się znaczną utratą włosów. W jego przebiegu mieszki włosowe stopniowo tracą swoje funkcje, aż do ich zaniku. Konsekwencją tego procesu jest osłabienie i utrata włosów. Niemożliwy jest także wzrost włosów nowych.

Omawiany problem dotyczy ludzi w każdym wieku, zarówno u mężczyzn, jak i kobiet. Ponieważ zmagają się z nim głównie panowie, łysienie androgenowe określane jest jako łysienie typu męskiego.

Przyczyny łysienia androgenowego nie są do końca zbadane. Wiadomo, że mają na nie wpływ czynniki genetyczne. Za bezpośrednią przyczynę uznaje się nadwrażliwość organizmu na dihydrotestosteron (DHT). To związek chemiczny będący pochodną męskiego hormonu testosteronu.

U kobiet poziom androgenów wzrasta po menopauzie oraz przy zespole policystycznych jajników (PCOS), a także nadczynności tarczycy. U mężczyzn nadmiar wynika ze wzmożonej produkcji, czego przyczyną może być otyłość, wrodzony przerost nadnerczy, stosowanie niektórych leków oraz preparatów zwiększających masę mięśniową.

Pacjenci, u których stwierdzono podwyższony poziom dihydrotestosteronu w skórze głowy, doświadczają skrócenia fazy rozwoju włosów. Za inną przyczynę uznawane bywa zbyt duże napięcie mięśni skóry głowy. Ustalono również związek łysienia androgenowego z chorobą niedokrwienną serca.

Problem nadmiernej utraty włosów dotyczy zarówno całej głowy, jak i fragmentów jej powierzchni. Proces może mieć charakter nagły lub utajony, przebieg szybki lub powolny.

Ryzyko pojawienia się łysienia androgenowego wzrasta z wiekiem. Szacuje się, że zmaga się z nim nawet 70% mężczyzn po 70. roku życia i 30 % kobiet. Niemniej pierwsze objawy mogą ujawnić się już w wieku nastoletnim.

Łysienie androgenowe mężczyzn cechuje stopniowa utrata włosów. Znamienne jest cofnięcie linii włosów na skroniach i czole, następnie części ciemieniowej. Proces postępuje w kierunku skroni i ciemienia. W dalszej kolejności łysienie zaczyna obejmować czubek głowy. Najczęściej pozostają włosy na potylicy i częściowo w okolicach skroniowych. Rzadko dochodzi do całkowitego wyłysienia.

Łysienie androgenowe kobiet objawia się utratą gęstości na szczycie głowy. W rezultacie dochodzi do poszerzenia się przedziałka. Nie tworzą się zakola i nie ulega przesunięciu linia włosów.

Łysieniu typu męskiego towarzyszy także natłuszczona skóra głowy, będąca wynikiem nadmiernego wydzielania łoju skórnego.

Gdy obserwuje się nadmierne wypadanie włosów, warto zrobić badania, by ustalić poziom wolnego i całkowitego testosteronu, dihydrotestosteronu oraz hormonów tarczycy i estrogenów.

Pomocny jest także trichogram lub trochoskopia, czyli analiza próbek włosów przeprowadzana przez specjalistyczne laboratoria. Badania pozwalają określić typ łysienia, a także podjąć odpowiednie działania. Czy łysienie androgenowe jest odwracalne? Wprawdzie nie można go wyleczyć, niemniej możliwe jest zahamowanie wypadania włosów.

W leczeniu łysienia androgenowego stosuje się farmakoterapię, zabiegi kosmetyczne, specjalistyczne preparaty na porost włosów oraz domowe sposoby (kosmetyki pielęgnacyjne i wcierki na bazie ziół).

Łysienie androgenowe można leczyć farmakologicznie poprzez stosowanie leków o działaniu ogólnoustrojowym (np. finasteryd, dutasteryd) oraz miejscowym (np. zawierające minoksidyl, aminexil, prednizolon oraz kwas salicylowy). W niektórych przypadkach jedynym sposobem na wyleczenie łysienia jest przeszczep włosów.

W terapii łysienia androgenowego bardzo ważna jest też codzienna pielęgnacja skóry głowy, polegająca na stosowaniu szamponów i odżywek, które wzmacniają włosy i stymulują ich wzrost. Dobrze jest również sięgać po wcierki i odżywcze serum w ampułkach, które dostarcza wielu substancji odżywczych.

Warto także przyjrzeć się swojej diecie pod kątem zasobności produktów będących źródłem witamin z grupy B, witaminy A, witaminy E, ale także krzemu, selenu i cynku.