Zespół cieśni nadgarstka - przyczyny, objawy, leczenie
Zespół cieśni nadgarstka, czyli zespół kanału nadgarstka lub zespół cieśni, to choroba charakteryzująca się nieprawidłowym funkcjonowaniem nerwów w nadgarstku i ręce. Chory skarży się przede wszystkim na dokuczliwy ból, najczęściej nasilający się w nocy. Poza tym pojawiają się inne charakterystyczne symptomy w nadgarstku. Zazwyczaj zespół cieśni nadgarstka dotyczy ręki dominującej i pojawiają się 3-4 razy częściej u kobiet.
1. Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka
Wyróżnia się dwa rodzaje zespołu cieśni nadgarstka: przewlekły i ostry. Charakteryzują się one między innymi różnymi przyczynami pojawienia się choroby. Postać przewlekła zespołu cieśni nadgarstka może być spowodowana między innymi przez: stan zapalny ścięgien, hemofilię, tłuszczaka, blizny pourazowe, nieleczone złamanie i zwichnięcie kości łódkowatej, a także nieprawidłowości w obrębie naczyń. Natomiast postać ostra zespołu cieśni nadgarstka może być wynikiem: zwichnięcia ręki, a dokładnie kości nadgarstka, ropnego zapalenia, stłuczenia, krwotoku, zakrzepu oraz obrzęku nadgarstka.
Wszystkie te czynniki powodują ucisk na nerw pośrodkowy w obrębie dłoni. Można wyróżnić także czynniki, które zwiększają ryzyko pojawienia się cieśni nadgarstka. Należą do nich: menopauza, cukrzyca, ciąża, niedoczynność tarczycy, reumatoidalne zapalenie stawów, a także dna moczanowa).
2. Dodatni objaw Tinela
Oprócz dolegliwości bólowych chorzy na zespół cieśni nadgarstka skarżą się na: drętwienie i mrowienie ręki, zmniejszenie czucia w dłoni, niedowład kończyn, pieczenie palców, skurcze i sztywność w obrębie dłoni, pojawiające się głównie rano, a także trudności z trzymaniem przedmiotów i zaciskaniem dłoni w pięść. Inne symptomy to: dodatni objaw Tinela oraz dodatni objaw Phalena.
Dodatni objaw Tinela polega na występowaniu parestezji w obrębie palców unerwionych przez nerw pośrodkowy na skutek pukania w nerw pośrodkowy. Natomiast dodatni objaw Phalena to nasilone parestezje po dłuższym zgięciu stawu promieniowo-nadgarstkowego. Aby wdrożyć skuteczne leczenie zespołu cieśni nadgarstka, konieczna jest prawidłowa diagnoza oparta na wywiadzie lekarskim i trzech testach.
Są to: test Tinela – stymulowanie nerwu pośrodkowego wywołujące parestezje, próba Phalena – jednominutowe zgięcie dłoniowe w nadgarstku, oraz test opaski uciskowej – jednominutowy uścisk ramienia opaską ciśnieniomierza.
3. Leczenie zespołu cieśni nadgarstka
W początkowym stadium zespołu cieśni nadgarstka ulgę przyniesie unikanie czynności powodujących dolegliwości bólowe, szynowanie nadgarstka, a także ruszanie ręką, pocieranie lub potrząsanie. Dawniej polecane było także przyjmowanie witaminy B6 przez okres przynajmniej dwóch miesięcy, wykonywanie zastrzyków z kortykosteroidów w pobliżu troczka zginaczy, fizykoterapia i odciążenie dłoni, jednak takie leczenie zachowawcze nie jest zbyt skuteczne.
Dlatego też, jeśli dolegliwości nasilają się i są kłopotliwe, w zespole cieśni nadgarstka stosuje się kurację farmakologiczną. W niektórych przypadkach złagodzenie objawów mogą spowodować środki moczopędne przyjmowane po południu. Stosuje się także maści i kremy zawierające składniki przeciwzapalne.
Zobacz także:
Zespół cieśni nadgarstka o ostrym przebiegu wymaga natychmiastowego leczenia operacyjnego, polegającego na chirurgicznym zniwelowaniu ucisku na nerw. Skuteczność tej metody jest wysoka – ustąpienie dolegliwości notuje się u 95% chorych.
Zespół cieśni nadgarstka objawia się zaburzeniami w funkcjonowaniu nadgarstka. Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka są różne. W zależności od czynników wywołujących zespół cieśni nadgarstka, wyróżnia się dwie postaci cieśni nadgarstka: ostrą i przewlekłą. Postać choroby ma wpływ na rodzaj leczenia.