Capoeira
Capoeira to sztuka walki, która łączy w sobie elementy walki, akrobatyki, muzyki, tańca i tradycyjnych obrzędów w niezwykle wyrafinowany sposób. Taniec capoeira wykonują dwie osoby, taki pojedynek określa się mianem gry. Tancerze walczą ze sobą z uśmiechem na ustach, co oznacza, że nie boją się zagrożenia. Typowe dla capoeiry jest również wzmocnienie siły fizycznej oraz gibkości dzięki treningowi. Ponadto osoby ćwiczące capoeirę budują pewność siebie i poprawiają swoją koncentrację, kreatywność oraz odwagę.
1. Historia capoeiry
Capoeira powstała prawie 500 lat temu w Brazylii. Jej autorami byli afrykańscy niewolnicy pochodzący głównie z Angoli. Oderwani od swojego dawnego życia, zaczęli wymyślać techniki samoobrony. W tym celu wykorzystywali swoją tradycyjną muzykę, śpiew i taniec. Z czasem capoeira z metody samoobrony przekształciła się w wyraz buntu, co przyczyniło się do oficjalnego jej zakazu pod karą aresztu. Na szczęście znalazł się człowiek, który forsował zniesienie tego zakazu. Mestre Bimba lobbował u brazylijskich władz za uznaniem kulturalnego dziedzictwa capoeiry. Jego kampania powiodła się. Bimba opracował styl capoeira regional i w 1932 roku otworzył pierwszą szkołę capoeiry. Dziesięć lat później powstała szkoła, w której nauczano stylu capoeira angola. W tym czasie capoeira była praktykowana przez biednych, czarnoskórych Brazylijczyków, ale już kilka lat później powstały pierwsze szkoły capoeiry w Stanach Zjednoczonych i Europie. Obecnie capoeira jest znana na całym świecie i niezwykle popularna. Jej elementy pojawiają się w filmach i teledyskach. Mimo iż ta sztuka walki zmieniła się na przestrzeni lat, dwa główne style capoeiry – regional i angola – są nadal praktykowane.
2. Style capoeiry
Wszystkie style capoeiry wykonuje się wewnątrz okręgu składającego się z widzów o nazwie „roda”. Wśród widzów są zarówno inni tancerze capoeiry, jak i zwykli ludzie zainteresowani capoeirą. Osoby w kręgu klaszczą i śpiewają tradycyjne piosenki do muzyki capoeiry. Ruchy tancerzy zależą od stylu walki. W przypadku stylu capoeira angola charakterystyczne są powolne ruchy wykonywane blisko podłoża. Obaj tancerze znajdują się bardzo blisko siebie. Typowe jest także wykorzystanie wielu ruchów nawiązujących do dawnych obrzędów afrykańskich. Muzyka jest wolniejsza niż w przypadku stylu capoeira regional, co przekłada się na mniej agresywną interakcję między tancerzami i bardziej pozytywną energię walki. Z kolei w stylu regional można zaobserwować większą widowiskowość walki. Tancerze wykonują elementy akrobatyczne, muzyka jest wyraźnie szybsza i bardziej agresywna. Walczący często wykonują uderzenia, podskakują i obracają się. Mimo to styl capoeira regional jest pełen gracji i robi na widzach duże wrażenie.
Bez względu na styl walki, najważniejsze w capoeirze jest pokazanie swoich umiejętności i możliwości. Gra capoeira to swego rodzaju rozmowa obu tancerzy, którzy za pomocą akrobatycznych ruchów wyrażają siebie. Aby wejść na rodę i zacząć walkę, należy zastosować się do reguł capoeiry. Istnieją dwa sposoby rozpoczęcia starcia. Obydwaj tancerze mogą uklęknąć przed berimbau, czyli instrumentem wyznaczającym rytm w capoeirze, uścisnąć dłoń przeciwnika i ruchem au znaleźć się na środku kręgu. Można też przerwać walkę dwóch innych tancerzy. Zwykle ten z nich, który walczył dłużej, odchodzi z kręgu. Ważną zasadą jest niestawanie plecami do środka rody nawet podczas odchodzenia z walki, by nie zostać uderzonym.