Ghawazee

Belly dance, czyli taniec brzucha, ma wiele odmian. Jedną z nich jest ghawazee, egipski taniec orientalny. Termin „ghawazee” odnosił się do grup podróżnych tancerek z plemienia Dom. Ich tradycyjny styl tańca przyczynił się do powstania egipskiego stylu tańca raqs sharqi i zachodnich form belly dance. Taniec ghawazee został zakazany w 1834 roku przez Muhammada Alego, ale na początku XIX wieku opisy i ilustracje przedstawiające tancerki ghawazee stały się słynne w Europie. Styl tańca został określony jako belly dance w latach 60. XIX wieku.

1. Podstawy tańca brzucha

Co warto wiedzieć o ghawazee?

• Ten taniec orientalny wykonywano na ulicach, a tancerki nie miały zasłoniętych twarzy.
• Gwałtowne ruchy bioder i używanie kastanietów to typowe elementy ghawazee.
• Tancerkom towarzyszyli muzycy wywodzący się z ich plemion.
• Tancerki miały obrysowane na czarno oczy i namalowane henną wzorki na palcach, dłoniach, palcach u stóp i stopach.
• Wygląd tancerek robił wrażenie. Według zachowanych opisów kobiety były bardzo piękne i bogato ubrane.
• Ghawazee wykonywano na podwórzu domu, na ulicy, przed drzwiami lub, jeśli był to czas świętowania, w haremie. Jednak tancerek nie wpuszczano nigdy do szanowanych haremów.
• Taniec orientalny był podziwiany zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety.
• Wiele osób z wyższych sfer i bardziej religijne jednostki nie pochwalały ghawazee.
• Istniała niewielka grupa mężczyzn zwanych Khawals, którzy tańczyli ghawazee i doskonale naśladowali tancerki.

Obecnie większość tancerek ghawazee wywodzi się z mniejszości etnicznych, takich jak Nawar, Halab i Bahlawen. Plemię Nawar osiadło w Luxor i zostało sfilmowane w latach 70. i 80. Wiele osób uważa, że są to potomkowie pierwszych tancerek ghawazee. Styl tańca i ubiory tancerek ghawazee miały ogromny wpływ na amerykański taniec brzucha.

Zobacz film: "Wysiłek fizyczny a endorfiny"

2. Akcesoria do tańca brzucha

Taniec orientalny wymaga widowiskowej oprawy, stąd znaczenie stroju do tańca. Tradycyjny kostium tancerek ghawazee składał się z płaszcza z rozcięciami, znanego jako Yelek lub entari, który zakrywał brzuch. Pod płaszczem tancerki nosiły tureckie luźne spodnie haremowe. Biodra tancerki okrywały szalem, który był zdobiony frędzlami. Tancerki ghawazee zwykle ozdabiały głowy skomplikowanymi nakryciami, dużymi kapeluszami, koralikami i wstążkami. Współcześnie kostium tancerki nieco się zmienił. Znacznie częściej spotkamy kobiety w stroju nawiązującym do tańca beledi. Dominują zatem luźne suknie, choć zdarzają się i bardziej dopasowane. Ich rękawy zazwyczaj są dość szerokie, długie lub krótkie, w zależności od indywidualnych upodobań tancerki. Podczas tańca kobiety często grały na cymbałkach. Rytm tancerki wybijały za pomocą saggatów, czyli instrumentów perkusyjnych.

Taniec brzucha to tradycja krajów Północnej Afryki i Bliskiego Wschodu. Dla turystów jest to egzotyczny element podróży, ale nie należy zapominać, że taniec orientalny ma bogatą historię. Od innych odmian tańca brzucha, ghawazee wyróżnia się niebywałym temperamentem, cygańską zadziornością i energią.