Historia tai chi

Dzieje tai chi można podzielić na dwa okresy. Pierwszy odnosi się do czasów przed mistrzem Chan Sang Feng, a drugi do czasów tego mistrza.

1. Okres przed mistrzem Chan Sang Feng – to czas rozwoju ćwiczeń opartych na naśladowaniu przyrody, czyli naturalnych sposobów poruszania się zwierząt oraz sposobów oddychania ludzi starszych i młodych. Stąd właśnie wzięły się nazwy poszczególnych ruchów w tai chi, na przykład „wejście na górę”, „tygrys przeszukuje góry”, „odepchnięcie małpy”, „dłonie jak chmury”. Niestety z czasów tych nic nie wiadomo o systemach, które wtedy powstały. Grupy osób uprawiające tai chi nie miały ze sobą kontaktu, zatem nie było wśród nich wymiany informacji czy zgromadzonego doświadczenia. Wiele ćwiczeń z tego okresu stało się bazą dla powstałego potem tai chi.
2. Mistrz Chan Sang Feng – to osoba, która nadała tai chi bardziej formalny kształt. Za jego czasów usystematyzowano je i przedstawiono jako element filozofii przyrody. W okresie tym pojawili się mistrzowie, którzy rozwijali ośrodki tai chi. Nastąpił rozkwit technik tai chi. Zestawy ćwiczeń były rozwijane w rodach, a przekaz wiedzy o nich zarezerwowany był tylko dla członków rodzin. Wyjątki zdarzały się bardzo rzadko. Wraz z upływem czasu wyodrębniły się różne style tai chi.

Istnieją różne techniki tai chi. Wszystkie bazują na miękkich ruchach będących odzwierciedleniem energii Yin i Yang. Miękkie ruchy to wykorzystanie energii przypominające „odwijanie jedwabnego kokonu”. Najczęstsze formy tai chi to:

• bez użycia broni – są to Xin jia oraz Chan si gong;
• z użyciem broni – wykorzystuje się miecze, szable, włócznie, kije, halabardy, podwójne miecze i podwójne szable;
• techniki, których ćwiczenia wykonywane są w parach – do tej techniki zaliczamy Tui shou, czyli „pchające dłonie”.

Treningi tai chi mogą rozpocząć wszystkie osoby, niezależnie od wieku. Wiele szkół proponuje zajęcia specjalistyczne, dopasowane do potrzeb ściśle określonej grupy. Specjalne treningi odbywają się dla osób ze stwardnieniem rozsianym – w ich przypadku instruktorzy kładą szczególny nacisk na pracę z równowagą fizyczną oraz relaks. Istnieją zajęcia dla dzieci, gdzie elementy tai chi są przerywnikiem w zabawach i grach. Trening mogą rozpocząć także kobiety w ciąży. Zajęcia dla nich opierają się na ćwiczeniach oddechowych, pozycjach odprężających plecy, zwłaszcza lędźwiowy odcinek kręgosłupa. Osobną grupę uczestników stanowią osoby po 60. roku życia oraz pacjenci wymagający rehabilitacji pozawałowej oraz profilaktyki pozawałowej.