Hipoterapia - dla kogo, jak wygląda, efekty, ćwiczenia

Hipoterapia to forma terapii opracowana na bazie neurofizjologii, której istotą jest interakcja ze specjalnie przeszkolonym koniem, zawsze pod nadzorem doświadczonego hipoterapeuty. To przynosi wiele korzyści. Okazuje się bowiem, że kontakt ze zwierzęciem prowadzi do poprawy zdrowia fizycznego, emocjonalnego i psychologicznego ludzi. Sukces tej metody tkwi w specyfice poruszania się konia oraz jego usposobieniu.

Specjaliści są zdania, że hipoterapia to jedna z najbardziej uniwersalnych metod rehabilitacji, która oddziałuje jednocześnie psycho-motorycznie, psychoruchowo, sensorycznie, psychicznie i społecznie. Dzięki temu pomaga w wielu przypadkach. Celem terapii z koniem jest przywrócenie sprawności fizycznej i psychicznej w możliwym do osiągnięcia zakresie.

Hipoterapia - wpływ na zdrowie fizyczne

Jakich efektów można spodziewać się serii sesji hipoterapii? Ruchy konia, które stymulują różne partie mięśni w ciele pacjenta, pomagają poprawić siłę mięśniową, równowagę i elastyczność.

Zajęcia hipoterapii wspierają korygowanie postawy ciała, doskonalą koordynację, orientację w przestrzeni i czucie schematu własnego ciała. Inne korzyści to wzmocnienie mięśni grzbietu i brzucha, poprawa kontroli głowy i tułowia, normalizacja napięcia mięśni spastycznych u dzieci wiotkich, poprawa koordynacji wzrokowo–ruchowej, regulacja napięcia mięśniowego, stymulacja i normalizacja czucia powierzchniowego, zwiększenie wydolności organizmu oraz kształtowanie reakcji obronnych i równoważnych.

Hipoterapia - wpływ na zdrowie psychiczne

Interakcja z koniem podczas hipoterapii może mieć pozytywny wpływ na pewność siebie, umiejętności społeczne oraz relacje międzyludzkie.

Ponadto rytmiczne kołysanie towarzyszące ruchom konia sprawiają, że taka sesja wycisza, uspokaja, relaksuje, poprawia samopoczucie, obniża napięcie i poziom stresu, wpływa na rozluźnienie mięśni i wzmocnienie odporności, także psychicznej, również poprzez złagodzenie zaburzeń emocjonalnych.

Zajęcia hipoterapii mogą przybierać różne formy, w zależności od potrzeb, możliwości fizycznych i celów terapeutycznych. Cała sesja trwa zazwyczaj około pół godziny i zaczyna się od zapoznania pacjenta z koniem (z ziemi).

Na zajęcia trzeba się odpowiednio ubrać. Ważna jest nie tylko adekwatna do pogody i wygodna odzież, ale i długie, nieograniczające ruchów spodnie oraz pełne, sięgające za kostkę buty oraz kask lub toczek.

Sesja hipoterapeutyczna może odbywać się indywidualnie lub w grupach, a i obejmować różne aktywności, takie jak:

• jazda konna,
• hipoterapia bierna ruchem konia, która polega na poddawaniu się ruchom konia, terapia kontaktem z koniem,
• fizjoterapia, ćwiczenia na koniu (ich celem jest poprawa siły mięśniowej, elastyczności i koordynacji),
• zadania terapeutyczne (celem jest rozwijanie umiejętności społecznych, emocjonalnych i poznawczych),
• sychopedagogiczna jazda konna i woltyżerka, która obejmuje zajęcia zarówno na koniu, jak i przy koniu.

Najważniejsze jest, by hipoterapia była bezpieczna, to jest prowadzona przez wykwalifikowanego hipoterapeutę, który ma odpowiednie doświadczenie i kwalifikacje, w sprawdzonym ośrodku.

Co nie mniej ważne, konie wykorzystywane do hipoterapii muszą być łagodne, posłuszne, o odpowiedniej budowie i wieku. Najpopularniejszą rasą w Polsce wykorzystywaną do hipoterapii są konie huculskie.

Hipoterapia jest rehabilitacją wieloprofilową. Jakie są wskazania i przeciwwskazania do uczestnictwa w zajęciach?

Hipoterapia jest polecana tak dzieciom, jak i dorosłym. Szczególnie skuteczna u osób niepełnosprawnych psychoruchowo, sensorycznie i umysłowo, zmagających się z różnymi zaburzeniami neurologicznymi, ortopedycznymi oraz problemami natury psychicznej, jak i sensorycznej.

Zajęcia są prowadzone głównie z osobami z:

• mózgowym porażeniem dziecięcym,
• zespołem Downa,
• autyzmem,
• nadpobudliwością,
• upośledzeniami umysłowymi,
• nerwicą.

Wskazaniem są także wady kręgosłupa, dysplazja bioder, ograniczenia ruchowe stawów, amputacja, problemy ze słuchem i wzrokiem, niechodzenie lub nieprawidłowy wzorzec chodu.

Istnieją również przeciwwskazania do hipoterapii. To alergie na sierść koni lub kurz w stajniach i astma, poważne zaburzenia kostno-mięśniowe, ciężka niepełnosprawność intelektualna, zaburzenia sensoryczne (w tym nadwrażliwość sensoryczna), urazy kręgosłupa, fobia lub lęk przed zwierzętami i problemy behawioralne, takie jak trudne do kontrolowania zachowanie w stosunku do zwierzęcia.