Tańce standardowe
Tańce standardowe to grupa tańców prezentowanych na turniejach tańców towarzyskich. Zaliczają się do nich: walc wiedeński, walc angielski, tango, quick step i fokstrot. Charakterystyczny jest ubiór pary tanecznej: mężczyzna występuje we fraku i lakierkach, a kobieta w długiej, zwiewnej sukni i pantoflach na obcasie. Porządek tańców na turniejach tanecznych: walc angielski, tango, walc wiedeński, fokstrot i quick step. Ustandaryzowaniem wszystkich tańców i włączeniem ich do programu turniejowego zajęli się członkowie Imperial Society of Teachers of Dancing.
Zobacz film: "Wysiłek fizyczny - codzienna aktywność"
1. Walc wiedeński
Walc wiedeński stanowi szybszą odmianę walca. Tempo walca wiedeńskiego wynosi około 60 taktów na minutę, co przy nieparzystym metrum, zazwyczaj ¾, daje około 180 uderzeń na minutę. Dla walca wiedeńskiego charakterystyczne są obroty wirowe. Ten taniec towarzyski został wykonany po raz pierwszy w 1815 roku podczas kongresu wiedeńskiego – stąd jego nazwa. Do połowy XIX wieku stał się nieodłączną częścią balów na dworach prawie całej Europy, z wyjątkiem Anglii oraz Szwajcarii, gdzie długo się przed nim wzbraniano. Szczególne zasługi dla rozwoju walca miała muzyka tworzona przez znamienitych kompozytorów: Johanna Straussa i Piotra Czajkowskiego.
Walc wiedeński jest najstarszym turniejowym tańcem standardowym. Można go zaliczyć do tańców niezwykle eleganckich. Tańczony jest najczęściej do muzyki instrumentalnej. Ruchy w walcu wiedeńskim powinny być płynne i lekkie. Najtrudniejsze jest uzyskanie efektu ciągłego falowania. Na ten taniec składa się pięć podstawowych figur: krok zmienny, obrót w prawo, obrót w lewo, fleckerl w prawo i fleckerl w lewo. Walc wiedeński jest tańczony płasko. Kroki walca wiedeńskiego stawiane są na pięcie lub na przodostopiu, nie na palcach. Ruch pionowy tancerza i tancerki następuje poprzez pochylenie ciała, ugięcie kolan i samą długość kroku.
2. Walc angielski
Proste, rytmiczne ruchy i obroty świadczą o silnym pokrewieństwie z walcem wiedeńskim. Walc angielski, jak sama nazwa wskazuje, pochodzi z Anglii i po raz pierwszy został wykonany około 1910 roku w Londynie. Takt tańca wynosi ¾, tempo – około 30 taktów na minutę. Technikę i styl ustalono w 1921 roku. Walc angielski to taniec swingowy, wirowy. Na początku pierwszego uderzenia tańczy się go płasko, pod koniec zaczyna się akcja unoszenia. W drugim kroku kontynuuje się unoszenie, zaś pod koniec trzeciego opada. Bardzo często nawet pary turniejowe popełniają błąd, opadając w pierwszym kroku.
Na turniejach tańca towarzyskiego walc angielski tańczony jest przez pary jako pierwszy z tańców standardowych. Na kryteria oceny sędziowskiej składają się unoszenia i opadania podczas każdego taktu oraz prawidłowe wykonanie wahadłowego ruchu przez parę. Niezwykle istotny jest sposób trzymania partnerów, który przez cały czas tańczenia nie powinien się zmieniać. Walc angielski jest tańczony w kontakcie, tzn. ciała tancerzy stykają się od bioder aż do mostka tancerki. Podstawowe figury to: obrót w prawo, chasse, wirówka, promenada, whisk, open telemark, tkacz, skrzydełko, wirówka w lewo, fallaway.
3. Taniec tango
Tango jest tańcem towarzyskim pochodzącym z Buenos Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju. Obecnie istnieje wiele form tanga, np. tango argentyńskie z odmianami: tango vals, tango nuevo, tango milonga, a także tango amerykańskie, tango fińskie i tango międzynarodowe. Klasyczne tango argentyńskie jest tańcem charakteryzującym się improwizacją i bliskością partnerów. Liryka tang wyraża zazwyczaj smutek lub zawód miłosny. Tango wywodzi się z tradycji hiszpańskich habanery i flamenco, przeszczepionych na grunt Ameryki Południowej i zmieszanych z „candombe”, którą tańczyli i śpiewali na ulicznych paradach afrykańscy niewolnicy.
Tango argentyńskie oparte jest na improwizacji i nawet w ramach tej samej muzyki istnieją różnice w sposobie tańca. Najczęściej spotykanym stylem tańczenia tanga jest tango salon z kontaktem po prawej stronie i z lekkim otwarciem trzymania po stronie lewej. Istnieje też styl milonguero, znany również jako apilado, tango club lub confiterias, który jest tańczony z lekkim nachyleniem i stałym kontaktem górnej części ciał partnerów. Ma jednak stosunkowo ograniczony repertuar figur.
4. Taniec quick step
Quick step po raz pierwszy pojawił się w Anglii w pierwszej połowie XX wieku, będąc poniekąd szybką odmianą fokstrota. Charakteryzuje się metrum parzystym i tempem około 50 taktów na minutę. Quick step jest najszybszym tańcem standardowym – od dwóch do ośmiu kroków w takcie. Jest tańczony w trzymaniu zamkniętym. Należy do grupy tańców swingowych, jednak ze względu na szybkie tempo akcja swingowa jest mniej wyraźna niż w fokstrocie. Akcja swingowa to przyspieszenia i zwolnienia ruchu. Charakterystyczną cechą quick stepa są podskoki, sprawiające wrażenie jakby tańcząca para poruszała się ponad powierzchnią parkietu, oraz kicki, czyli wykopy nogami w powietrze.
5. Taniec fokstrot
Fokstrot jest amerykańskim tańcem towarzyskim. Do Europy dotarł około 1918 roku. Taniec ten ma metrum parzyste, rytm synkopowany i szybkie tempo. Nazwa tańca oznacza krok lisa i pochodzi od nazwiska aktora Harry'ego Foksa, który wprowadził do tego tańca kroki kłusujące. Fokstrot uważany jest za jeden z najtrudniejszych tańców i nazywany najbardziej wyczerpującym spacerem świata. Podobnie jak wszystkie tańce standardowe, fokstrota tańczy się w trzymaniu zamkniętym. Najważniejszą jego cechą jest połączenie otwartych figur z akcją swingową. Otwarte figury oznaczają, że na koniec taktu nie łączy się razem nóg. Para tańcząca fokstrota sprawia wrażenie jakby opadała podczas przyspieszeń akcji swingowej, a unosiła się podczas jej zatrzymań.
Efekt wydłużenia kroku uzyskuje się poprzez wciśnięcie stopy w parkiet, przerolowanie od pięt do palców i odbicie się od parkietu. Taniec fokstrot ma charakter progresywny – częściej partner idzie do przodu, a partnerka do tyłu. Kroki do przodu na ogół stawiane są od pięty w krokach wolnych, a od palców w krokach szybkich. Nogi zaczynają ruch od biodra. Wiele figur w fokstrocie jest wspólnych dla walca angielskiego. Niektóre są wspólne dla fokstrota i quick stepa.
Komentarze