Street dance
Street dance, czyli taniec uliczny, zyskał popularność na całym świecie, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Taniec street dance ewoluował w otwartych przestrzeniach, takich jak ulice, parki, boiska szkolne, a także w klubach i na dyskotekach. Ten rodzaj tańca jest w dużej mierze oparty na improwizacji. Ważne są również więzi międzyludzkie. Street dance to styl życia, który wymaga obecności innych osób. Jest wiele różnych rodzajów tańca ulicznego. Najczęściej wykonywany jest hip hop, zwłaszcza jego odmiany, takie jak b-boying, popping i locking.
1. Historia street dance
Jednym z najstarszych tańców ulicznych w Stanach Zjednoczonych jest najprawdopodobniej tradycyjny taniec jazz, który wywodzi się z końca XIX wieku. Jednak w innych krajach istnieje dużo dłuższa tradycja tańców ulicznych. Termin street dance jest jednak dość nowy – pochodzi z początków XX wieku. Tańcem ulicznym, który zrobił zawrotną karierę, jest hip hop. Różne odmiany hip hopu stały się do tego stopnia powszechne, że uległy komercjalizacji. Obecnie jest wielu profesjonalnych tancerzy i choreografów hiphopowych, którzy biorą udział w nagrywaniu teledysków z gatunku pop, hip hop, R&B oraz muzyki elektronicznej. Tak zwany breakdance pomógł w powstaniu kultury ulicznych grup tanecznych, która charakteryzuje się rywalizacją i poszukiwaniem nowych figur i kroków w celu zrobienia wrażenia na innych tancerzach.
2. Rodzaje tańców ulicznych
Oprócz hip hopu istnieje wiele typów tańców ulicznych. Street dance jest pod tym względem niezwykle różnorodny. Do najważniejszych rodzajów tańców ulicznych należą:
- taniec hip hop new style,
- house dance (do jego odmian należą tecktonik i jumpstyle),
- punk dance (znany także jako thrash dance lub thrashing),
- studio hip-hop – komercyjna wersja tańca hip hop,
- tańce uliczne zainspirowane tańcami towarzyskimi, na przykład cha cha slide, electric slide i cupid shuffle.
3. Ewolucja street dance
Rozwój tańców ulicznych przypomina nieco zabawę w głuchy telefon. Jeden tancerz wykonuje ruch, który podoba się drugiemu, więc ten drugi powtarza go, jednak nie udaje mu się zrobić tego w identyczny sposób. W rezultacie tworzy coś nowego, co przypomina pierwowzór, ale jest od niego w pewnym stopniu oddalone. Przykładem tego jest breakdance, który wywodzi się z hip hopu. Ktoś wymyślił nowe ruchy, inni udoskonalili je i powstał nowy street dance. Nie zawsze możliwe jest odkrycie, co było przed danym stylem. Niekiedy jest to jednak wykonalne. Na przykład dowiedziono, że locking to wynalazek Dona Campbella, który w latach 70. był pionierem amerykańskiego tańca ulicznego.
Taniec uliczny ma wiele twarzy i każdy może znaleźć dla siebie coś ciekawego. W niektórych amerykańskich szkołach street dance jest tańczony w ramach zajęć wychowania fizycznego, co pokazuje, jak istotny w dzisiejszych czasach jest taniec uliczny, na przykład breakdance. Ponieważ ten rodzaj tańca wymaga od tancerza sporego wysiłku fizycznego, może być traktowany przez niektóre osoby jako idealny sposób na utrzymanie zgrabnej sylwetki i zwinnego ciała.