Taniec brzucha - cechy, akcesoria, wpływ na odchudzanie
Taniec brzucha, określany także jako taniec orientalny, pochodzi z rejonów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Symbolizuje płodność, zmysłowość i seksualność. Taniec brzucha jest wykonywany głównie przez kobiety, a jego obecna forma powstała jako połączenie tańca klasycznego z rejonów Bliskiego Wschodu z elementami pochodzącymi z innych tańców. Poza określonymi ruchami brzucha i bioder taniec orientalny w dużym stopniu zależy od pomysłowości tancerki.
1. Taniec brzucha - cechy
Jakie są cechy charakterystyczne w tańcu brzucha? Jeśli ktoś sądzi, że taniec brzucha ma niezmienną formę i strukturę, może się poważnie rozczarować. Nie opiera się on, jak np. taniec towarzyski, na stałych krokach, a jedynie na pewnych sekwencjach ruchów. Należą do nich:
- ruchy bioder w tańcu brzucha – poruszanie miednicą w kierunku poziomym, dające jedno lub dwa uderzenia biodrami;
- wibracje w tańcu brzucha– rytmiczne i szybkie poruszanie biodrami;
- obroty w tańcu brzucha – ruchy miednicy lub bioder w kształcie koła;
- ruchy bioder i brzucha układające się w symbol nieskończoności, tzw. ósemka pozioma.
Ruchy bioder i brzucha są uzupełniane przez zmysłowe i subtelne poruszanie ramionami, palcami, kolanami i udami, a stworzenie z nich spójnej kompozycji jest dziełem tancerki.
2. Taniec brzucha - akcesoria
Wykonywanie tańca brzucha wiąże się z posiadaniem przez tancerkę kilku specyficznych rekwizytów. Dzięki nim może urozmaicać swoją choreografię i czynić taniec towarzyski bardziej widowiskowym. Akcesoria do wykonania tańca brzucha to najczęściej:
- welony (woale) – mogą mieć kształt prostokąta lub półkola; zazwyczaj do tańca orientalnego używa się jednego lub dwóch welonów, choć jest grupa tancerek, która czerpie z legendy o tańcu siedmiu zasłon wykonywanym przez biblijną Salome;
- faneveil, fan veil (wachlarzo-woal) – połączenie wachlarza i jedwabnego woalu;
- veil poi – ciężarki na sznurku lub na łańcuszku z jedwabnym woalem;
- saggaty (ziliby) – instrumenty perkusyjne;
- laska – bogato zdobiona, wykonana najczęściej z bambusa;
- taca – obecność tacy, na której umieszczone są świeczki znacznie zwiększa widowiskowość tańca brzucha;
- tamburyn;
- darbuka – kielichowaty bęben;
- wachlarz – taniec brzucha zaczerpnął ten element z tańca flamenco;
- świecznik;
- miecz – służy tancerce do balansowania na głowie, biodrach, brzuchu, ramieniu.
W odmianach tańców folklorystycznych (fellahi i nubijskim) używane są także talerze i dzbany lub ozdobne chusteczki (syryjskim i andaluzyjskim).
3. Taniec brzucha - wpływ na odchudzanie
Taniec brzucha to nie tylko zmysłowy i bardzo widowiskowy taniec brzucha, ale także pomysł na utratę wagi i wykształcenie doskonałych mięśni brzucha. Wzmacnia, ujędrnia i rozluźnia mięśnie stóp, łydek, ud, brzucha, bioder i pośladków, a także mięśnie grzbietu. Efekty tańca brzucha to wyszczuplona talia i łagodzone są bóle okołokręgosłupowe.
Wpływ tańca brzucha na późniejsze zdolności rodzenia oraz psychikę kobiety jest równie ważny. Taniec brzucha pozwala bowiem odkryć własną atrakcyjność seksualną i pozbyć się kompleksów związanych z cielesnością.
Pomimo iż taniec brzucha znany jest od stuleci, dopiero teraz przeżywa prawdziwy renesans i staje się jedną z najpopularniejszych form rozrywki. Pomaga kobietom w uwodzeniu, pobudza ich zmysłowość i witalność. Z drugiej strony taniec orientalny jest doskonałą metodą rzeźbienia własnej sylwetki i utraty kilku zbędnych kilogramów.