Profesjonalne peelingi - rodzaje peelingów, wskazania i przeciwwskazania do stosowania

Głębokie, profesjonalne peelingi stosowane w gabinetach kosmetycznych to przede wszystkim peelingi chemiczne i mechaniczne. Ich możliwości są większe niż możliwości peelingów stosowanych w domu, przede wszystkim ze względu na to, że peeling medyczny może działać na głębokie warstwy skóry. Domowe peelingi działają niestety tylko na sam naskórek i nie są tak skuteczne i głęboko oczyszczające jak peelingi profesjonalne. Nie zapominajmy, że każdy rodzaj skóry potrzebuje raz na jakiś czas złuszczenia i dokładnego oczyszczenia, nawet skóra sucha czy wrażliwa.

1. Jak przygotować się do peelingu?

W zależności od rodzaju peelingu, należy przed zabiegiem stosować specjalny krem zawierający kwas migdałowy, retinowy czy glikolowy.

Przed i po zabiegu nie można stosować silnych kremów, zawierających np. glikol, siarkę czy tlenek benzoilu oraz podrażniać skóry w żaden inny sposób.

Trzeba także pamiętać, że peeling ciała nie powinien być stosowany:

Zobacz film: "Peelingi fotodynamiczne"

• u kobiet w ciąży,
• przy otwartych ranach,
• przy odmrożeniach,
• przy chorobach tkanki łącznej,
• przy chorobach autoimmunologicznych,
• przy cukrzycy,
• podczas stosowania doustnych retinoidów (pochodnych witaminy A).

Po peelingu należy chronić skórę przed słońcem (niezależnie od pogody i pory roku) przez co najmniej cztery tygodnie, stosując kremy z wysokimi filtrami UVA i UVB. Trzeba także uważać na zbyt wysokie temperatury, przez jakiś czas trzeba zrezygnować np. z sauny.

2. Rodzaje peelingu

Podział peelingu ze względu na głębokość zabiegu:

• kosmetyczny – usuwanie warstwy rogowej naskórka;
• powierzchowny (płytki) - usuwanie naskórka do warstwy brodawkowej skóry;
• średni, średnio-głęboki – usuwanie zmian do wyższej warstwy siateczkowej skóry;
• głęboki - usuwanie zmian do warstwy środkowej skóry;

Istnieje również podział peelingu ze względu na zastosowaną metodę.

2.1. Peeling fizyczny

Peeling wykonywany z użyciem lasera lub krioterapii. Laseroterapia wykorzystywana w medycynie odnajduje swoje zastosowanie w:

• regulacji procesów rogowacenia naskórka i wchłaniania przez niego wilgoci,
• ułatwieniu drenażu limfatycznego, pobudzeniu produkcji kolagenu,
• normalizacji funkcji komórek produkujących barwnik skóry (melaninę),
• działaniu przeciwzapalnym,
• wyraźnym pobudzaniu wzrostu włosów i paznokci.

Krioterapia jest to forma leczenia z zastosowaniem ciekłego azotu. Dzieli się ją na:

• krioterapię miejscową,
• krioterapię ogólnoustrojową.

Krioterapia miejscowa polega na zamrażaniu i rozmrażaniu tkanki zmienionej chorobowo w jednym cyklu kilkakrotnie. Prowadzi to w konsekwencji do destrukcji tkanki. Stosowana jest do leczenia zmian skórnych łagodnych (np. brodawki skórne), zmian powstałych na błonach śluzowych (np. leukoplakia, kłykciny kończyste), a także destrukcji zmian łagodnych i nowotworowych w obrębie jamy brzusznej.

Krioterapia ogólnoustrojowa polega na zastosowaniu niskich temperatur na skórę całego ciała w tym samym czasie. W odróżnieniu od krioterapii miejscowej nie ulegają zniszczeniu tkanki.

2.2. Peeling chemiczny

Dzieli się na peeling enzymatyczny, z użyciem kwasów AHA, kwasu pirogronowego, TCA - kwasu trójjodooctowego.

Stosuje się je w przypadku skóry młodej, z problemami łojotokowymi. W tego rodzaju peelingach jako substancja złuszczająca i przeciwzapalna wybierane są:

• kwasy AHA,
• kwasy TCA,
• kwas glikolowy,
• kwas migdałowy,
• kwas salicylowy,
• kwas cytrynowy,
• kwas jabłkowy,
• kwas pirogronowy,
• kwas fenolowy.

Kwas pirogronowy jest także polecany przy usuwaniu przebarwień, plam soczewicowych, piegów czy blizn potrądzikowych. Kwas fenolowy jest natomiast najgłębszym peelingiem chemicznym, stosowanym przy usuwaniu blizn, rozstępów i drobnych zmarszczek.

Peelingi chemiczne to także mieszanki różnych substancji. Na przykład tzw. Yellow Peel zawiera kwas retinolowy, azelainowy, fitowy, kojowy, askorbyl palmitynowy i wyciąg z rumianku. Ten peeling jest skuteczny w przypadku niezbyt głębokich zmarszczek, przebarwień oraz trądziku.

2.3. Peeling enzymatyczny

Jest to zabieg złuszczania naskórka wykonywany za pomocą preparatu zawierającego enzymy roślinne (papainę, bromelainę). Peeling enzymatyczny to także rodzaj peelingu chemicznego, który jest najłagodniejszy ze wszystkich. Stosuje się go do oczyszczenia skóry i usunięcia martwych komórek w przypadku skóry suchej i wrażliwej.

Enzymy do peelingu są zwykle pozyskiwane z ananasa lub papai. Pobudzają one produkcję keratyny w skórze. Nie ścierają one w widoczny sposób naskórka, nie mogą więc wywołać podrażnień mechanicznych. Peeling enzymatyczny usuwa łój i martwe komórki naskórka. Po takim zabiegu skóra staje się wygładzona i nabiera zdrowego kolorytu.

2.4. Peeling z użyciem kwasów AHA (kwasy owocowe, alfa-hydroksykwasy)

Kwas glikolowy stosuje się zazwyczaj jako pojedynczy preparat. W jego skład wchodzi w 70% kwas glikolowy, kwas kojowy i ekstrakt z mącznicy lekarskiej o działaniu wybielającym, ekstrakt z morwy białej jako czynnik łagodzący podrażnienia.

Zabiegi z jego użyciem wykonuje się co około 2 tygodnie. Po zabiegu należy skórę zabezpieczać przy użyciu kremu z filtrem SPF 25 oraz intensywnie nawilżać.

Kwas migdałowy występuje w gorzkich migdałach. Wykazuje on silne działanie przeciwbakteryjne, oraz jako jedyny z kwasów AHA działa w ujściach gruczołów łojowych. Dzięki swoim właściwościom znalazł zastosowanie w zabiegach do cery trądzikowej, z zaskórnikami.

Peeling ten doskonale odświeża skórę, dodając jej blasku, co odgrywa ogromną rolę w przypadku cer tłustych, trądzikowych. Nie wywołuje uczucia podrażnienia, pieczenia ani zaczerwienienia. Jego ogromną zaletą jest możliwość przeprowadzania go przez cały rok, gdyż jako jedyny nie uwrażliwia skóry na działanie promieni słonecznych, co za tym idzie podczas stosowania peelingu migdałowego, nie ma ryzyka wystąpienia przebarwień, szczególnie u osób o ciemnej karnacji.

2.5. Peeling z kwasem pirogronowym

Kwas stosowany w stężeniach niższych niż 50% jest powszechnie stosowany w dermatologii i kosmetologii. Takie stężenie kwasu pirogronowego pozostawione na skórze krócej niż 1-2 minut, pozwala na wykonanie peelingu powierzchniowego. Jeżeli nakłada się więcej niż jedną warstwę i pozostawia na skórze dłużej niż 2-3 min., może pojawić się efekt zbielenia („frost”), który określa poziom penetracji na poziomie warstwy brodawkowatej.

Z klinicznego punktu widzenia kwas pirogronowy jest dosyć dobrze tolerowany przez pacjentów, bowiem pozostawia niewielki rumień i nie powoduje zmian pigmentacyjnych w odróżnieniu od TCA.

Peeling pirogronowy znajduje zastosowanie w usuwaniu zaskórników, powierzchniowych blizn potrądzikowych, powierzchownych zmarszczek, przebarwień, łojotokowego zapalenia skóry czy trądziku różowatego.

2.6. Peeling z użyciem kwasu trichlorooctowego (TCA)

Polega na aplikacji jednej lub kilku warstw roztworu na skórę, w celu wywołania kontrolowanego oparzenia chemicznego. Proces ten wiąże się zazwyczaj z kilku-minutowym pieczeniem i uczuciem dyskomfortu, które zanikają w ciągu 2-3 minut. Przez następnych kilka dni skóra staje się ciemniejsza, bardziej napięta, po czym naskórek pęka i złuszcza się, odsłaniając nową świeżą warstwę, niepozostawiającą blizn. Wskazaniem do wykonania peelingu TCA są:

• zmarszczki,
• rogowacenie starcze,
• trądzik grudkowo-krostkowy,
• wiotkość skóry,
• plamy soczewicowate,
• blizny potrądzikowe świeże,
• blizny pourazowe.

Przeciętnie po zabiegu złuszczania, potrzeba 2-3 dni na regenerację. Głębsze peelingi TCA 35-50% np. w przypadku skóry z dużymi znamionami i zmarszczkami wymagają 6-7 dni. U większości pacjentów, aby osiągnąć najlepsze wyniki, należy wykonać (4-8) zabiegów, co 2-4 tygodnie.

2.7. Peeling mechaniczny

Peeling mechaniczny to inaczej mikrodermabrazja bądź dermabrazja Jest to najbardziej inwazyjny z możliwych peelingów – częściej wywołuje podrażnienia skóry – ale także jego efekty są najbardziej widoczne. Stosuje się go do ujędrniania, rozjaśniania i wygładzania skóry. Dzięki temu, że działa na głębokie warstwy skóry, jest skuteczny także przy usuwaniu blizn i rozstępów. Można go stosować co kilka tygodni.

Rodzaje mikrodermabrazji

Rozróżnia się trzy rodzaje mikrodermabrazji:

• korundową,
• diamentową,
• tlenową.

Mikrodermabrazja diamentowa

Mikrodermabrazja diamentowa jest w szczególności polecana osobom o delikatnej, wrażliwej, skłonnej do zmian alergicznych skóry, gdyż nie powoduje ona podrażnień. Zabieg polega na ścieraniu powierzchownych warstw naskórka przy użyciu głowic diamentowych. Podczas mikrodermabrazji diamentowej przesuwana jest po skórze metalowa końcówka urządzenia, która zasysa zrogowaciały naskórek.

Zabieg jest bezbolesny i trwa około godziny. Po jego zakończeniu skóra jest idealnie gładka, bez śladów podrażnień. Mikrodermabrazja diamentowa jest metodą bezpyłową, co oznacza, że nie pozostawia na skórze twarzy resztek proszku.

Mikrodermabrazja korundowa

Mikrodermabrazja korundowa jest zabiegiem bardzo zbliżonym, w porównaniu do mikrodermabrazji diamentowej. Różni się jedynie wykorzystaniem do złuszczania naskórka, mikronizowanych kryształków glinu zamiast diamentu.

Organiczny proszek wypychany jest z urządzenia pod dużym ciśnieniem, aby zetrzeć obumarły naskórek i wszelkie zanieczyszczenia. W kontakcie ze skórą daje obraz burzy piaskowej. Ponadto stymuluje regenerację kolagenu i elastyny.

Urządzenie do wykonywania zabiegu ma dwie końcówki - z jednej wypychana jest wiązka korundu, do drugiej zaś zasysany jest martwy naskórek. Zabieg trwa około godziny, natomiast skóra ma prawo być zaczerwieniona jeszcze przez kilka godzin.

Mikrodermabrazja tlenowa

Łączy w sobie tlen i sól fizjologiczną, którymi można złuszczać obumarły naskórek. Można też tym sposobem pozbywać się wszelkich zalegających na skórze i porach zanieczyszczeń, które są odpowiedzialne za powstawanie zaskórników i krostek oraz znacznie groźniejszych miejscowych stanów zapalnych skóry.

Zabieg mikrodermabrazji tlenowej wykonywany jest a pomocą strumienia tlenu, wyrzucanego pod wysokim ciśnieniem. Tlen połączony jest z płynem fizjologicznym stosowanym zwykle do infuzji. Dzięki wykorzystaniu tlenu w mikrodermabrazji skóra właściwa staje się dotleniona i odżywiona.

Zabieg ten jest doskonałą odnową biologiczną dla skóry na wiosnę i lato. Oprócz złuszczenia naskórka, jego dotlenienia, poprawy metabolizmu, głębokiego nawilżenia i odżywienia powoduje spłycenie zmarszczek. Zabieg jest skuteczny i przyjemny, proponuje się go kobietom po 40 roku życia. Jedna kuracja trwa około tygodnia, podczas której zabieg powtarzany jest 1 lub 2 razy (dobrze jest go powtórzyć w ciągu 3 miesięcy).

Mikrodermabrazja korundowa czy diamentowa?

Mikrodermabrazja korundowa charakteryzuje się silnym efektem złuszczania. Jest szczególnie polecana osobom z szerokimi porami i przebarwieniami na skórze. Ponieważ jest silniejsza od mikrodermabrazji diamentowej, daje szybsze efekty, w krótszym czasie.

Zabieg dermabrazji wskazany jest u osób, u których występują:

• blizny potrądzikowe,
• blizny po ospie wietrznej,
• niektóre blizny pourazowe,
• zmarszczki mimiczne, posłoneczne,
• nierówności powierzchniowe,
• tatuaże,
• posłoneczne zmiany skórne - rogowacenie słoneczne starcze, piegi, przebarwienia dosłoneczne, plamy soczewicowate starcze,
• zaburzenia barwnikowe - melanoderma,
• przebarwienia pozapalne,
• brodawki płaskie,
• trądzik.

Przeciwwskazania do zabiegu dermabrazji:

• infekcja w miejscu poddawanym zabiegowi np. ropny proces,
• zmiany trądzikowe w ciągu ostatnich 12 miesięcy,
• skłonność do tworzenia blizn przyrosłych lub koloidów,
• stosowanie retinoidów wpływających na proces rogowacenia naskórka,
• zabiegi operacyjne w obrębie twarzy w ciągu ostatnich 2 miesięcy,
• zakażenia wirusowe (brodawki, opryszczka, mięczak zakaźny),
• zakażenia bakteryjne (liszajec zakaźny, figówka gronkowcowa),
• zakażenia grzybicze,
• jakiekolwiek świeże uszkodzenia skóry twarzy,
• nowotwory skóry i znamiona,
• naczyniaki jamiste.

Nie ma przeciwwskazań do wykonania dermabrazji w przypadku:

• skóry płytkounaczynionej (skłonność do teleangiektazji, czyli tzw. podskórnych pajączków),
• skóry opalonej,
• ciąży,
• menstruacji.

Kilka miesięcy po zabiegu należy unikać promieni słonecznych, ponieważ pod ich wpływem może dojść do pociemnienia operowanych miejsc. Skórę należy dodatkowo chronić, używając wysokich filtrów UVA/UVB (min. 30). Dlatego zabieg dermabrazji najlepiej wykonać jesienią, zimą lub wczesną wiosną, zmniejszając tym samym ryzyko wystąpienia przebarwień.

Przygotowanie do zabiegu dermabrazji

Przed wykonaniem zabiegu dermabrazji istotne jest poinformowanie lekarza o chorobach towarzyszących, o lekach jakie się przyjmuje. Istotne jest także wiadomość o paleniu tytoniu, gdyż w znacznym stopniu opóźnia on proces gojenia się ran.

W okresie przedoperacyjnym omawia się sposób znieczulenia, zależny w dużej mierze od rozległości zmian. Na dwa tygodnie przed zabiegiem, po uprzedniej konsultacji z lekarzem należy odstawić niektóre leki jak np. kwas acetylosalicylowy (aspiryna), serotoninę itp.

Przebieg zabiegu dermabrazji

Zabieg dermabrazji trwa zazwyczaj od 30 minut do 2 godzin, w zależności od wielkości powierzchni. Zabieg jest dość drastyczny, gdyż skóra ścierana jest aż do poziomu naczyń krwionośnych, dlatego w zależności od powierzchni skóry wykonuje się go w znieczuleniu ogólnym, albo miejscowym.

Dermabrazję rozpoczyna się od ręcznego złuszczania skóry za pomocą drobnoziarnistego papieru chirurgicznego lub też złuszczania mechanicznego za pomocą urządzenia podobnego do mechanicznej polerki do paznokci. Niekiedy już po pierwszym zabiegu usunięte zostają drobne blizny i nie jest konieczne ich powtarzanie.

Po zakończonym zabiegu zostaje umieszczona na twarzy maska zawierająca cienką warstwę substancji antybakteryjnej. W niektórych przypadkach zamiast maski lekarze umieszczają na twarzy syntetyczną skórę zabezpieczającą miejsce po wykonanej dermabrazji przez zakażeniem i ułatwiającą prawidłowe gojenie się rany.

Dermabrazji klasycznej nie wykonuje się na wargach, powiekach i śluzówkach.

Okres po zabiegu mikrodermabrazji

Przez kilka pierwsze 7-14 dni po dermabrazji należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich. W ciągu kilku pierwszych dni twarz po zabiegu może być mocno obrzęknięta. Gojenie się ran po dermabrazji zajmuje wiele dni, dlatego bardzo ważna jest w tym przypadku współpraca lekarza z pacjentem.

Dermabrazja laserowa

Coraz częściej w dermabrazji zastosowanie odnajdują lasery. Zabieg ten, nazywany także liftingiem laserowym, daje najlepsze efekty przy usuwaniu zmarszczek i blizn potrądzikowych na twarzy. Może być także bardzo skuteczny w takich miejscach, gdzie klasyczna, mechaniczna, dermabrazja nie jest wystarczająca bądź możliwa do wykonania.

Drobne, ale głębokie zmarszczki wokół warg i na brodzie czasem zupełnie nie poddają się leczeniu chirurgicznemu ani zabiegom złuszczania (peelingom). Takie zmarszczki mogą być bardzo skutecznie usunięte laserem.

W dermabrazji laserowej najczęściej wykorzystuje się lasery Cq2 i erbowe, w których wiązka światła jest odpowiednio ukształtowana do potrzeb zabiegu dermabrazji. Lasery te emitują światło podczerwone, które podgrzewa tkanki, a następnie przecina je lub powoduje ich odparowanie. W laserze CO2, zwanym Silk Touch (dotyk jedwabiu) komputer precyzyjnie dobiera i modyfikuje wiązkę światła, aby usunąć jedynie bardzo cienką warstwę skóry.

Swoim delikatnym i precyzyjnym działaniem zostaję usunięty bardzo dokładnie, stary, zniszczony naskórek, zachowując wszystkie głębiej położone warstwy skóry nienaruszone. Dodatkowym plusem tego lasera jest brak krwawienia.

Dermabrazja a wiek

W krajach Europy Zachodniej i Ameryki Północnej dermabrazję wykonuje się często u kobiet około 40 roku życia, które nie mają jeszcze głębokich zmarszczek wymagających leczenia chirurgicznego, a jedynie zmarszczki drobne, powierzchowne. Zabieg dermabrazji odmładza, odświeża i uelastycznia skórę nawet na wiele lat.

Drugą, bardzo dużą grupę pacjentek stanowią kobiety po 50 lub 60 roku życia, u których pojawiły się zmarszczki w okolicy ust. U takich pacjentek wystarczy czasem niewielki zabieg dermabrazji wargi górnej, który można wykonać bez konieczności znieczulenia ogólnego, a jedynie poprzez miejscowe zniesienie czucia.

Zabieg dermabrazji laserowej całej twarzy, w większości przypadków, wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Ryzyko takiego zabiegu jest niewielkie, co nie oznacza, że pacjentka nie wymaga odpowiedniego przygotowania przedoperacyjnego.

Przed zabiegiem dermabrazji

Przed zabiegiem konieczne jest wykonanie podstawowych badań krwi w celu wykluczenia niektórych chorób, takich jak:

• niedokrwistość,
• stany zapalne,
• nadciśnienie tętnicze,
• cukrzyca.

Stwierdzenie nadciśnienia lub cukrzycy nie wyklucza jednak wykonania dermabrazji. Trzeba wówczas zastosować odpowiednie przygotowanie przedoperacyjne, czyli w przypadku nadciśnienia uregulować ciśnienie krwi, a w przypadku cukrzycy doprowadzić poziom cukru do wartości prawidłowych.

Stosuje się też zwykle leki przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe. Należy pamiętać, że każdy zabieg czy operacja, a w szczególności z zastosowaniem znieczulenia ogólnego, niesie za sobą ryzyko powikłań. Dlatego też do zabiegu dermabrazji można być zakwalifikowanym dopiero po dokładnym zbadaniu i wykluczeniu przeciwwskazań przez lekarza. Zaleca on niezbędne badania i leki oraz wytłumaczy, jak się do zabiegu przygotować.

Istnieją przypadki, w których powierzchnia zmian jest ograniczona, np. dotyczy tylko części twarzy czy okolicy ust i wtedy można dermabrazję wykonać w znieczuleniu miejscowym, bez konieczności usypiania pacjentki (dermabrazja wargi górnej trwa około pół godziny, a pacjentka po zabiegu może iść do domu).

Pielęgnacja po zabiegu dermabrazji

Zaraz po zabiegu na skórę nakłada się maseczkę z folii Gore-tex. Maska ta chroni skórę przed bakteriami i utratą płynu i dlatego ułatwia regenerację naskórka. Początkowo skóra po zabiegu jest mocno zaczerwieniona i obrzęknięta. Z upływem czasu obrzęk zmniejsza się i koloryt skóry powraca powoli do prawidłowej barwy.

Mniej więcej po tygodniu skóra zostaje pokryta przez nowy naskórek i wówczas maskę z substancją antybakteryjną zdejmuje się. Po kilku następnych dniach można stosować delikatny makijaż.

W ciągu kilku następnych tygodni skóra staje coraz bardziej elastyczna i gładka. Od tego momentu można bezpiecznie stosować dowolny makijaż, oraz powrócić do pełnej aktywności fizycznej. Ważną informacją jest unikanie słońca przez co najmniej pół roku. Promienie słoneczne wpływają bowiem niekorzystne dla gojenia się skóry. Zaleca się stosowanie filtrów ochronnych UVA/UVB (min. 30).

Przy prawidłowo wykonanej dermabrazji laserowej ryzyko niepowodzenia jest bardzo małe. Zabiegi takie muszą być jednak wykonywane przez doświadczonych lekarzy, w odpowiednio wyposażonych ośrodkach. Tylko wtedy leczenie jest w pełni bezpieczne i zapewnia uzyskanie zadowalającego efektu kosmetycznego.

2.8. Peeling mieszany

Taki peeling polega na łączeniu różnych form peelingów np. mikrodermabrazji z laserem Erb:YAG.

2.9. Peelingi na cerę trądzikową

Inne kryterium podziały peelingów uwzględnia typ skóry, dla których dany zabieg jest wskazany. Jedną z grup tego typu stanowią peelingi na cerę trądzikową.

Peeling mechaniczny ściera obumarły naskórek poprzez wykorzystanie kremów i żeli zawierających różnej grubości ścierające drobinki, np. pestki moreli. Działa jak delikatny papier ścierny. Wygładza skórę i wyrównuje jej koloryt. Nie powinny go stosować osoby z zapalnym trądzikiem lub ciężką postacią trądziku pospolitego. Podrażnienie stanu zapalnego może powodować zaostrzenie dolegliwości.

Peeling enzymatyczny rozpuszcza martwy naskórek przy użyciu kremów i żeli z zawartością enzymów. Peeling jest łagodny dla skóry. Nakłada się go na twarz jak maseczkę, a po 15 minutach spłukuje ciepłą wodą lub ściąga. Wskazania do jego stosowania to zmiany zapalne na tle trądziku, cera wrażliwa, sucha, naczynkowa.

Peelingu chemicznego powinny natomiast unikać osoby ze skórą objętą stanami zapalnymi oraz ciężkimi, niezaleczone postaciami trądziku, zwłaszcza trądziku ropowiczego. Wskazany jest on natomiast dla takich dolegliwości jak trądzik grudkowy, trądzik krostkowy, przebarwienia skórne, blizny potrądzikowe, przebarwienia słoneczne, rozstępy, drobne zmarszczki.

Skład peelingu chemicznego na trądzik powinien być następujący:

• α-hydroksykwasy – kwasy karboksylowe, rozpuszczalne w wodzie. W niższych stężeniach mogą być aplikowane zewnętrznie. Zmniejszają przyleganie komórek warstwy rogowej i odblokowują ujścia gruczołów łojowych. Nalezą do nich m.in.: kwas glikolowy, kwas jabłkowy, kwas winowy, kwas cytrynowy, kwas mlekowy.
• β-hydroksykwasy – działają keratolitycznie, czyli złuszczająco. Ułatwiają usuwanie martwych komórek naskórka, zapobiegają powstawaniu zapalnych zmian trądzikowych. Mają też działanie antybakteryjne.
• Granulki wosku jojoba – delikatnie złuszczają naskórek.
• Olejki roślinne – likwidują drobnoustroje chorobotwórcze, wyrównują naturalną florę bakteryjną skóry twarzy, działają antyseptycznie. Ograniczają powstawanie nowych wykwitów skórnych poprzez normalizowanie pracy gruczołów łojowych, dobrze nawilżają skórę.
• Triclosan – łagodny związek o właściwościach przeciwbakteryjnych. Zmniejsza podrażnienia skóry i reakcje uczuleniowe. Działa przeciwzapalnie, ogranicza powstawanie wolnych rodników.
• Wody termalne – koją i łagodzą podrażnienia.

Peeling kawitacyjny usuwa zrogowaciały naskórek i sebum za pomocą specjalnego urządzenia działającego pod ciśnieniem, przy zastosowaniu odpowiedniej głowicy masującej skórę twarzy. Poprawia krążenie, dotlenia skórę, głęboko oczyszcza i zmniejsza rozszerzone pory, relaksuje. Jednak nie powinny stosować go osoby z ciężkimi postaciami trądziku. Wskazaniami do tego używania jest skóra wrażliwa, naczynkowa, skłonna do podrażnień, cera ze skłonnością do trądziku, cera przetłuszczająca się.

Peeling przeciwtrądzikowy, niezależnie od tego, czy wykonany w domu czy u kosmetyczki, pozwala łagodzić objawy trądziku i poprawić wygląd skóry twarzy. Systematyczne stosowanie peelingu na pryszcze pomoże uzyskać zadowalające efekty i cieszyć się czystą i promienną cerą.