Rekonstrukcja ucha
Chirurgia plastyczna uszu to jedna z najtrudniejszych operacji kosmetycznych. Nowości w medycynie estetycznej z własnej chrząstki żebrowej wymaga zaangażowania dwóch zespołów chirurgicznych, wykonujących jednocześnie dwa różne zabiegi na jednym pacjencie. Ta korekcja uszu pozwala nie tylko na osiągnięcie dobrych rezultatów kosmetycznych, ale przede wszystkim wyzwala pacjenta z kompleksów wywołanych brakiem małżowiny usznej. Na czym dokładnie polega zabieg rekonstrukcji ucha?
1. Wskazania do rekonstrukcji ucha
Operacje uszu przeznaczone są dla osób, które cierpią na mikrocję, wrodzoną wadę polegającą na nie w pełni wykształconej małżowinie usznej. Wadzie tej bardzo często towarzyszy niewykształcenie przewodu słuchowego oraz brak otworu słuchowego. Pacjent zazwyczaj posiada jedno ucho prawidłowo rozwinięte, a drugie zniekształcone. Wada ta występuje raz na 10 000 urodzeń. Plastyka ucha wpływa na poprawienie słuchu i jest przeprowadzana przed dalszymi operacjami przewodu słuchowego. Zabieg rekonstrukcji ucha z własnej chrząstki żebrowej zalecany jest młodym, wcześniej nieoperowanym pacjentom. Osoba poddająca się operacji powinna mieć powyżej 6 lat, ponieważ w tym czasie można pobrać właściwą ilość materiału chrząstnego i zrekonstruować ucho tak, aby było symetryczne względem zdrowego.
2. Przeciwwskazania do rekonstrukcji uszu
Plastyka ucha nie może być przeprowadzona u osób, które mają blizny po poprzednich interwencjach chirurgicznych w okolicy ucha, ponieważ blizny źle wpływają na ukrwienie tkanek i znacznie obniżają szanse na udaną rekonstrukcję ucha. Chirurgia plastyczna uszu z własnej chrząstki żebrowej nie jest polecana osobom w podeszłym wieku, które straciły ucho z powodów onkologicznych. W ich przypadku stosuje się sylikonową protezę mocowaną na zaczepach umieszczonych w kości czaszki.
3. Przebieg operacyjnej rekonstrukcji ucha
Chirurgia plastyczna ucha składa się z dwóch etapów. Na początku pobierany jest fragment chrząstki żebrowej. Chrząstka modelowana jest w trójwymiarowy kształt małżowiny usznej. Potem wszczepia się ją do przygotowanej w miejscu rekonstrukcji kieszonki skórnej. W drugim etapie zabiegu zostaje wytworzony rowek zauszny i wykonana drobna korekcja małżowiny usznej. Operacja wykonywana jest przy ogólnym znieczuleniu. Gdy niemożliwe jest wykonanie odbudowy małżowiny usznej za pomocą chrząstki żebrowej, wykonuje się wszczepienie implantów tytanowych do kości skroniowej. Na nich zaczepia się sztuczne małżowiny uszne, które przypominają naturalne małżowiny.
Po operacji rekonstrukcji małżowiny usznej mogą wystąpić powikłania. Do najczęstszych należą pooperacyjne infekcje. Niezwykle rzadko natomiast zdarza się, że w wyniku zabiegu dochodzi do porażenia mięśnia twarzy czy też martwicy skóry okrywającej małżowinę. Po upływie kilku dni od zabiegu usuwa się dreny ssące (zostają po pierwszej operacji i zapewniają dobre odsączenie płynów) oraz szwy skórne z ucha i okolicy żebrowej. Pacjent musi pozostać w szpitalu od 10 do 14 dni. Po upływie pół roku wykonuje się drugi etap operacji.