Świerzbowiec ludzki - co to jest, jak się przenosi, objawy, różnicowanie, leczenie
Świerzbowiec ludzki jest pasożytem, który odpowiada za rozwój dermatozy o nazwie świerzb. Choroba ta objawia się silnym świądem skóry, przeczosami, grudkową i pęcherzykowatą wysypką oraz rogowaceniem naskórka. Czy świerzb jest zaraźliwy? Jak wygląda leczenie tego pasożyta bytującego w naskórku ludzkim?
1. Co to jest świerzbowiec ludzki?
Świerzbowiec ludzki (Sarcoptes scabiei) jest gatunkiem zewnątrzpasożytniczego roztocza bytującego w skórze człowieka. Ten pasożyt powszechnie występujący u pacjentów wywołuje chorobę dermatologiczną o nazwie świerzb.
Czy świerzb jest zaraźliwy? Odpowiedź na to pytanie brzmi: tak. Choroba wywoływana przez świerzbowca ludzkiego jest niezwykle popularną dermatozą zakaźną.
2. W jaki sposób przenosi się świerzbowiec ludzki?
Nie wszyscy pacjenci zdają sobie sprawę z tego, jak można zarazić się świerzbem. Ta powszechna choroba zakaźna rozprzestrzenia się poprzez kontakt bezpośredni z osobą zarażoną, ale również poprzez kontakt pośredni.
Dzielenie wspólnych grzebieni do włosów, ubrań, bielizny, ręczników czy pościeli może doprowadzić do zakażenia świerzbowcem ludzkim. Zakażenie świerzbem może również stanowić konsekwencję kontaktu seksualnego z osobą zarażoną. Pasożyt bytujący w naskórku ludzkim jest w stanie przeżyć poza organizmem żywiciela nawet dwie, trzy doby.
Świerzb u dzieci roznosi się w bardzo szybkim tempie. Na wystąpienie choroby narażone są przede wszystkim maluchy przebywające w przedszkolach lub żłobkach. W przypadku osób dorosłych, wyższe ryzyko zachorowania występuje u osób pracujących w szkołach, szpitalach, żłobkach, placówkach opiekuńczych, więzieniach czy placówkach edukacyjnych.
3. Jakie objawy wywołuje świerzbowiec ludzki?
Świerzb, czyli dermatoza wywołana przez świerzbowca ludzkiego zwykle objawia się w postaci bardzo silnego świądu skóry, nasilającego się pod wpływem wzrostu temperatury. Chory może odczuwać uciążliwe swędzenie skóry podczas snu, kiedy jest przykryty kołdrą, ale również chwilę po wyjściu z kąpieli, kiedy skóra jest nagrzana. Uporczywe swędzenie może powodować u chorego:
- zdenerwowanie,
- przemęczenie,
- problemy z prawidłowym snem,
- problemy z koncentracją,
- obniżenie nastroju.
Bytujący w skórze pacjenta świerzbowiec ludzki może powodować również tzw. nory świerzbowcowe. Te można zaobserwować przede wszystkim w przestrzeniach między palcami dłoni i stóp. Nory często występują także w obrębie pośladków. Skutkiem zakażenia są także charakterystyczne zmiany skórne w postaci nadżerek, grudek, strupów oraz przeczosów.
4. Różnicowanie świerzbowca ludzkiego z innymi chorobami skórnymi
Świerzbowiec ludzki może powodować świąd, który jest charakterystyczny również dla innych chorób skóry. Świerzb wywoływany aktywnością świerzbowca ludzkiego powinien być różnicowany z następującymi chorobami:
- atopowym zapaleniem skóry – w przebiegu tej choroby skórnej pacjent może uskarżać się na silny świąd oraz przesuszenie skóry, podrażnienie naskórka, zaczerwienione plamy skórne, grudki przypominające liszaj, przeczosy.
- chorobą Duhringa – to schorzenie diagnozowane jest zwykle u pacjentów między piętnastym, a czterdziestym rokiem życia. Wśród typowych objawów choroby Duhringa lekarze wymieniają pęcherze, grudkowate oraz rumieniowate, swędzące zmiany skórne, silny świąd skóry, strupki oraz blizny,
- łuszczycą – ta przewlekła choroba niezakaźna powoduje wykwity w formie czerwonobrunatnych plamek z białoszarą łuską. Osoba zmagająca się z łuszczycą może uskarżać się na swędzenie, pieczenie i pękanie naskórka, a także ból i krwawiące ranki na skórze,
- wszwicą odzieżową – choroba wywoływana jest przez bytujące w pościelach, kocach, poszewkach, kurtkach, bluzach etc. wszy odzieżowe. Problemowi zdrowotnemu mogą towarzyszyć takie objawy jak świąd skóry, brunatne przebarwienia i blizny, zakażenia ropne, grudki obrzękowe, bąble pokrzywkowe po ugryzieniach.
5. Jak pozbyć się świerzbu ?
Osoba, która podejrzewa u siebie zakażenie świerzbowcem ludzkim powinna jak najszybciej udać się do lekarza. Świerzb u dziecka, podobnie jak świerzb u dorosłego leczy się za pomocą preparatów farmaceutycznych do stosowania zewnętrznego.
Chorym najczęściej przepisuje się maść na świerzb z permetryną. Po dokładnym umyciu oraz osuszeniu ciała preparat należy nałożyć na skórę, a następnie odczekać osiem godzin. Pozostałość środka farmaceutycznego po upływie określonego czasu należy zmyć za pomocą wody z mydłem. W przypadku niektórych pacjentów zalecana jest powtórna kuracja, po upływie dwóch tygodni. Co na świerzb sprawdzi się równie dobrze co permetryna? Inne preparaty wykorzystywane w leczeniu świerzbu to:
- Novoscabin,
- Crotamiton,
- Infectoscab,
- maść Wilkinsona,
- maść siarkowa.
