Skaryfikacja – co to jest i ile kosztuje?

Skaryfikacja w ostatnim czasie wzbudza dość duże kontrowersje. Na wykonanie tego zabiegu decydują się młodzi ludzie, którzy z czasem mogą żałować swojej decyzji. Zabieg skaryfikacji jest jednak nieodwracalny. Na czym polega skaryfikacja skóry i czy jest bezpieczna?

1. Skaryfikacja w Polsce

Skaryfikacja (łac. scarificare – drapać; ang. scar – blizna) to jedna z najstarszych form ozdabiania ciała. Ma formę bliznowego tatuażu. Znana była wśród pierwotnych ludów. Stosowali ją m.in. Aborygeni. Miała charakter religijny, społeczny i obrzędowy.

Skaryfikacji nie praktykowali chrześcijanie oraz wyznawcy judaizmu i islamu. O zakazie jej stosowania wspominają dwie biblijne księgi, Powtórzonego Prawa i Kapłańska.

Zabieg skaryfikacji polega na wydrapywaniu, wycięciu lub podrażnieniu zewnętrznej warstwy skóry. Szacuje się, że jest zdecydowanie starszy niż klasyczny tatuaż, który zresztą od niego najpewniej się wywodzi. Pierwotne ludy nacinały naskórek, następnie wprowadzały pod nią naturalny barwnik, np. popiół. Współczesna kultura zaczęła jednak wykorzystywać skaryfikację w celu artystycznego ozdabiania ciała. Popularna stała się zwłaszcza skaryfikacja twarzy.

Tatuaże metodą skaryfikacji wykonuje się najczęściej za pomocą skalpela. Skaryfikacja laserem również jest możliwa, jednak nieco mniej popularna i droższa.

2. Skaryfikacja – cena

Wykonanie skaryfikacji zajmuje mniej czasu niż zrobienie tradycyjnego tatuażu. Ceny zaczynają się od 150 zł. Zabieg, w trakcie którego ma powstać blizna, np. na całych plecach, to koszt nawet 1,5 tys. zł. Co ważne, trudno przewidzieć końcowy efekt. Blizna może zagoić się w innym kształcie niż zaplanowany.

W celu wykonania zabiegu skaryfikacji najlepiej zgłosić się do specjalistycznego salonu (są to często miejsca, w których wykonuje się tradycyjne tatuaże). Najlepiej, by było to miejsce sprawdzone i w pełni profesjonalne. Nie należy bowiem zapominać, że skaryfikacja jest zabiegiem inwazyjnym. Dobrze jest poprzedzić go szczepieniem na żółtaczkę. Warto również wykonać morfologię krwi, by sprawdzić, czy organizm poradzi sobie z gojeniem się rany (świadczy o tym liczba trombocytów).

Zabieg skaryfikacji jest bolesny, niemniej każdy z nas ma swój własny próg bólu. By zminimalizować przykre odczucia stosuje się znieczulenie miejscowe w formie kremu lub zastrzyku. Są jednak osoby, które wcale nie potrzebują tego rodzaju rozwiązań.

3. Tatuaże metodą skaryfikacji – czy warto?

Jeszcze kilkanaście lat temu tatuaże skrywano pod ubraniem. Eksponowanie ich było widziane w złym świetle i kojarzone z grupami przestępczymi, więźniami. Dziś to się zmieniło. Tatuaże urosły do rangi sztuki. Są wyrazem naszej osobowości. Na ich wykonanie decydują się kobiety i mężczyźni. Skaryfikacja to krok naprzód i sposób na wyróżnienie się. Nie jest to jednak metoda pozbawiona kontrowersji. Wątpliwości budzi zwłaszcza skaryfikacja twarzy.

Po zabiegu bardzo ważne jest zachowanie właściwej higieny. Rana jest podatna na zakażenia, więc do czasu powstania blizny należy o nią dbać ze szczególną starannością.

Usunięcie ozdobnej blizny jest bardzo skomplikowane. Można jednak pozbyć się niechcianej ozdoby przeszczepiając skórę lub poddając się laserowemu zabiegowi jej usunięcia.