Tężnia solankowa – co daje i jak działa? Wskazania i przeciwwskazania
Tężnia solankowa to drewniana budowla, której konstrukcja sprawia, że powietrze wokół niej nasycone jest cennymi mikroelementami. To między innymi jod, potas, sód, żelazo, magnez czy brom. Jak działa tężnia solankowa? Co daje? Jakie są wskazania i przeciwwskazania do korzystania z jej dobrodziejstwa?
1. Co to jest tężnia solankowa?
Tężnia solankowa, nazywana też gradiernią, to wysoka konstrukcja z drewna drzew iglastych i cienkich gałązek (najczęściej z brzozy), na które spływa pompowana ku górze solanka, czyli woda mineralna zawierająca duże ilości minerałów. To jod, brom, wapń, magnez, potas, żelazo czy sód.
Solanka rozbija się o gałęzie, spływa po nich i naturalnie odparowuje. W rezultacie wytwarza dobroczynny aerozol. Mikroklimat w pobliżu tężni solankowej jest bardzo zbliżony do morskiego. Działanie tężni można porównać do inhalacji.
2. Co daje tężnia solankowa?
Na co pomaga tężnia solankowa? Inhalacje w tężniach solankowych wspomagają leczenie różnych chorób. Dzieje się tak, ponieważ dzięki jej działaniu do organizmu człowieka poprzez błony śluzowe oraz skórę przenika wiele cennych mikroelementów.
Szczególny mikroklimat tężni solankowej wspomaga leczenie schorzeń układu oddechowego, ponieważ inhalacje oczyszczają drogi oddechowe, a solanka przyśpiesza odbudowę oraz regenerację błony śluzowej górnych dróg oddechowych.
Działanie lecznicze inhalacji korzystnie wpływa na układ nerwowy, układ gruczołów dokrewnych. Zaleca się je w chorobach tarczycy, schorzeniach alergicznych skóry i w leczeniu nadciśnienia tętniczego krwi.
Oddychanie powietrzem z solankowym aerozolem ma działanie nie tylko lecznicze, ale i profilaktyczne. Minerały i mikroelementy obecne w solankowej wodzie uzupełnią ich niedobory w organizmie człowieka. To wzmacnia system immunologiczny, poprawia samopoczucie i wpływa na zdrowie oraz kondycję.
Najlepszy efekt leczniczy można osiągnąć, przebywając w odległości nie mniejszej niż 30 metrów. Zalecany czas trwania inhalacji wynosi pół godziny. Choć zasięg oddziaływania tężni jest spory (do dziesięciu metrów), jej efektywność i skuteczność działania na organizm w dużej mierze zależy od pogody: temperatury i wiatru. Warto pamiętać, że najbardziej intensywne parowanie zachodzi w czasie wietrznego i słonecznego dnia. Działanie tężni potęguje wiatr.
3. Wskazania do korzystania z tężni solankowej
Tężnia solankowa pomaga osobom, które borykają się z:
- alergiami (zwłaszcza wziewnymi),
- dolegliwościami i chorobami przewlekłymi związanymi z układem oddechowym (zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, POChP, rozedma płuc),
- chorobami skórnymi (takimi jak łuszczyca, trądzik, łojotok, a także alergie, których objawem są zmiany skórne lub na tle oddechowym),
- problemami ze strony układu krążenia (nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia, stan pozawałowy),
- bólami stawów, bólami reumatycznymi, zmianami czy podagrą, ponieważ kontakt z pierwiastkami soli łagodzi ból, zmniejsza stany zapalne i poprawia kondycję układu ruchu,
- osłabioną odpornością,
- niedoczynnością tarczycy (areozol pozwala uzupełnić niedobory jodu i pobudzić tarczycę do pracy)
- wycieńczeniem organizmu i zmęczeniem,
- nerwicą i obniżonym nastrojem,
- nawracającymi infekcjami górnych dróg oddechowych,
- chorobami układu pokarmowego (takimi jak choroba wrzodowa i dwunastnicy, nieżyty żołądka).
Korzystanie z tężni solankowych poleca się także nałogowym palaczom tytoniu, pracownikom fizycznym narażonym na wdychanie szkodliwych substancji oraz osobom, które zawodowo pracują głosem (wokalistom, nauczycielom).
4. Tężnia solankowa przeciwwskazania
Trzeba pamiętać, że pomimo wielu wskazań i walorów prozdrowotnych nie każdemu korzystanie z tężni solankowych wychodzi na zdrowie.
Przeciwwskazaniem do inhalacji solankowej jest:
- świeżo przebyty zawał mięśnia sercowego,
- nadczynność tarczycy,
- niskie ciśnienie krwi,
- gruźlica,
- choroba nowotworowa w trakcie leczenia,
- niewydolność naczyń wieńcowych,
- infekcje przebiegające z gorączką,
- ostre schorzenia,
- nadwrażliwość na składnik solanki, zwłaszcza jod i brom.
5. Tężnie solankowe w Polsce
Pierwsze konstrukcje pojawiły się już kilkaset lat temu w Lombardii, z czasem zaczęto je budować w Niemczech i Austrii. Największe w Europie i najstarsze (XIX wiek) polskie tężnie znajdują się w Ciechocinku. Inne popularne i znane obiekty znajdują się w Wieliczce oraz Bukowinie Tatrzańskiej, także Inowrocławiu, Rabce-Zdrój, Ustroniu, Rybniku, Żorach czy Tychach.
Od pewnego czasu tężnie solankowe powstają w wielu miastach, często w ramach inicjatyw lokalnych, na przykład projektów budżetów obywatelskich.