Fatalna kontuzja Mariusza Jurkiewicza. Nie zagra na mistrzostwach świata!
Mariusz Jurkiewicz został kontuzjowany w ostatnich minutach niedzielnego meczu turnieju w Irun w Hiszpani. Doznał kontuzji więzozrostu barkowo-obojczykowego prawego ramienia, co wykluczy go z występu z reprezentacją Polski w mistrzostwach świata.
Chociaż sytuacja na boisku nie wyglądała groźnie, to jednak uraz okazał się na tyle poważny, że wyklucza szczypiornistę na conajmniej cztery miesiącę z uprawianej dyscypliny sportowej.
Ostatnio pech nie odstępuje Jurkiewicza, to już kolejna poważna kontuzja w ostatnich miesiącach. Przez problemy z kolanem opuścił zeszłoroczne mistrzostwa Europy piłki ręcznej w Polsce, jak równiż prawie cały sezon klubowy.
Jest to też fatalna informacja dla naszej kadry. Po wcześniejszych kontuzjach, które wyeliminowały z udziału w mistrzostwach Michała Jureckiego, Michała Szybę, Piotra Wyszomirskiego, Kamila Syprzaka oraz po tym, jak z gry w reprezentacji zrezygnowali Bartosz Jurecki, Adam Wiśniewski, Andrzej Rojewski, Sławomir Szmal, Karol Bielecki i Krzysztof Lijewski, "Kaczka" był najbardziej doświadczonym graczem w drużynie. Miał być nie tylko kapitanem reprezentacji, ale również liderem zespołu.
Staw barkowo-obojczykowy jest to mała struktura zlokalizowana na szczycie stawu barkowego, która łączy obojczyk z łopatką. Za stabilizację stawu odpowiadają więzadła barkowo-obojczykowe oraz kruczo-obojczykowe.
Główną przyczyną tego typu urazu stawu barkowo - obojczykowego jest upadek na ramię lub wyprostowaną rękę. Zazwyczaj zdarza się to podczas uprawiania aktywności fizycznej. W momencie upadku, siła, która działa w kierunku barku spycha łopatkę w dół. Często towarzyszy temu rozerwanie więzęł, które stabilizują staw oraz przyczepów mięśni a także dochodzi do złamań struktur kostnych, takich jak wyrostek barkowy, kruczy i obojczyk.
Uszkodzenie stawu barkowo-obojczykowego objawia się silnym bólem, który występuje punktowo, obrzękiem w tym miejscu, ograniczeniem ruchomości kończyny. Po urazie odczuwany jest ból na szczycie ramienia, który nasila się podczas ruchu. Staw jest niestabilny.
Możliwe jest też wystąpienie urazów współistniejących, takich jak złamanie obojczyka, zwichnięcie stawu mostkowo-obojczykowego, uszkodzenie tkanek nerwowych i naczyniowych. Uraz rozpoznaje się dzięki dokładnemu wywiadowi na temat występujących objawow i po przeprowadzeniu badań klinicznych.
Aby potwierdzić diagnozę, wykonywane są badania typu RTG, USG, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny.
Leczenie urazu zazwyczaj zależy od typu uszkodzenia. Wyróżnia się 6 typów urazów, gdzie typ pierwszy stanowi lekkie uszkodzenie, a mianowicie stanowi nadwyrężenie więzadła. Natomiast typ szósty jest to już ciężki uraz, powiązany z rozerwaniem więzadeł stabilizujących i na skutek tego występuje przemieszczenie obojczyka.
Lekkie urazy wymagają unieruchomienia stawu, stosowania zimnych okladów i stosowania przepisanych leków. Zaleca się się też później ćwiczenia wzmacniające bark. W cięższych przypadkach stosuje się leczenie operacyjne. Może to być otwarta repozycja, zabieg rekonstrukcji, a po zabiegu leczenie usprawniające może trwać nawet do kilku tygodni.