Łysienie męskie - najczęstsze przyczyny i sposoby leczenia
Łysienie męskie to najczęściej łysienie typu androgenowego, zależne od hormonów. Zdarza się, że problem z nadmiernym wypadaniem włosów ma zupełnie inne podłoże. Rozpoznanie przyczyny utraty owłosienia jest ważne, ponieważ od tego zależy leczenie i dalsze postępowanie.
1. Łysienie męskie - najczęstsze przyczyny
Łysienie męskie to dość powszechny problem. Mierzy się z nim wielu mężczyzn, zwłaszcza po 50. roku życia, ale i młodszych. Dlaczego tak się dzieje? Alopecia, czyli nadmierne wypadanie włosów, to nadmierna utrata włosów (ich wypadanie w ograniczonej ilości uznaje się za normę).
Mówi się o nim, gdy wypadają w ilości ponad 100 sztuk dziennie. Łysienie męskie to najczęściej łysienie androgenowe. Łysienie androgenowe (androgenetic alopecia – AGA), tak zwane łysienie typu męskiego, jest zależne od androgenów.
Oznacza to, że najczęstszą przyczyną łysienia męskiego są zaburzenia hormonalne. Odpowiadają za nie hormony, od których zależy między innymi kształtowanie się męskich narządów płciowych. Łysienie androgenowe typu męskiego dotyczy około 80% mężczyzn.
Mechanizm powstawania łysienia androgenowego związany jest z przemianą testosteronu w dihydrotestosteron (DHT). Proces oddziałuje na receptory androgenowe mieszka włosowego, prowadząc do jego stopniowego zaniku.
Dla tego typu łysienia charakterystyczne jest to, że utratę włosów u mężczyzn obserwuje się najczęściej najpierw w okolicy czołowo-skroniowej, z czasem ciemieniowej, następnie w kierunku szczytu głowy. Włosy pozostają na potylicy i częściowo skroniowych. Łysienie męskie może być również objawem różnych dolegliwości i chorób.
Specjaliści potwierdzają związek łysienia androgenowego z chorobą niedokrwienną serca oraz rozrostem gruczołu krokowego, chorobami układu dokrewnego, chorobami o podłożu autoimmunologicznym, ostrymi chorobami, którym towarzyszy wysoka gorączka czy choroby chroniczne (np. toczeń rumieniowaty). Duże znaczenie na pojawienie się łysienia męskiego mają czynniki genetyczne.
2. Rodzaje łysienia męskiego**
Łysienie męskie to nie tylko typ androgenowy. Alopecia może być również reakcją organizmu na przyjmowane leki, ale i promieniowanie jonizujące czy zatrucie metalami ciężkimi (arsen, ołów, tal).
Negatywny wpływ na kondycję włosów mają także niedobory pokarmowe, zaniedbania higieniczne, zbyt intensywne lub zbyt często stosowane zabiegi kosmetyczne, ale i silny bądź przewlekły stres.
Ustalenie przyczyn łysienia, a także jego typu, jest możliwe po wykonaniu badań obrazujących stan zdrowia. Wyróżnia się bowiem wiele rodzajów alopecii. Inne rodzaje łysienia męskiego to:
- łysienie pospolite,
- łysienie telogenowe,
- łysienie całkowite,
- łysienie bliznowaciejące,
- łysienie w przebiegu chemioterapii,
- trichotillomania,
- łysienie okresowe,
- łysienie neurotyczne,
- łysienie anagenowe,
- łysienie dziedziczne,
- łysienie wężykowate,
- łysienie plackowate,
- łysienie plackowate rzekome,
- łysienie rozlane,
- łysienie dynamiczne,
- łysienie dyfuzyjne.
3. Łysienie męskie - sposoby leczenia
Leczenie łysienia męskiego oraz wybór terapii zależy od rodzaju rozpoznanego typu alopecii. Ponieważ nadmierne wypadanie włosów nierzadko może być reakcją organizmu na przyjmowane substancje, konieczne może być wyeliminowanie czynnika chorobotwórczego.
Zdarza się, że rezultaty przynosi zmiana nawyków żywieniowych bądź suplementacja. Gdy podłoże problemu stanowi schorzenie przewlekłe (zarówno choroba ogólnoustrojowa, jak i dermatoza), należy podjąć jego leczenie.
Łysienie androgenowe typu męskiego jest wskazane w sytuacji, gdy powoduje dyskomfort. Terapia nie jest koniecznością. W leczeniu miejscowym zastosowanie znajduje minoksydyl dostępny w stężeniu 2% i 5%. Jak działa?
Rozszerza naczynia mieszków włosowych, powoduje stymulację brodawki włosa do proliferacji komórek, przedłuża okres wzrostu włosów. W długoterminowym leczeniu ogólnym stosuje się finasteryd, który zatrzymuje wypadanie włosów oraz indukuje odrost.
Lek jest inhibitorem 5α-reduktazy działającym poprzez zahamowanie procesu przekształcania się testosteronu do dihydrotestosteronu. Co istotne, zaprzestanie jego stosowania prowadzi do powrotu do stanu wyjściowego w ciągu roku. Lekiem zmniejszającym stężenie DHT w surowicy jest też dutasteryd.
Nowoczesnym sposobem leczenia męskiego jest terapia z użyciem osocza bogatopłytkowego (platelet rich plasma – PRP) pozyskanego z krwi pobranej od pacjenta. Podaje się je w formie mezoterapii w obrębie skóry głowy.
Alternatywę stanowi leczenie chirurgiczne, polegające na przeszczepieniu włosów (jednoczasowe wycięcia, wolne przeszczepy skóry owłosionej, transplantacja włosów, przeszczepy dziurkowane).
