Kroki walca wiedeńskiego
Kroki walca wiedeńskiego nie są zbyt skomplikowane, ale by były wykonywane z gracją i delikatnością, wymagają wielu ćwiczeń. Walc wiedeński, obok walca angielskiego, uważany jest za jeden z najbardziej eleganckich tańców standardowych. Tańczony jest od XIV wieku. Nie miał jednak łatwych początków. Znany był zwłaszcza w Austrii, na salony wszedł z końcem XVIII stulecia. Nazwa „wiedeński” wzięła się stąd, że największa popularność tańca zbiegła się z kongresem wiedeńskim, ze względu na dużą liczbę balów zwanym też „kongresem tańczącym”.
1. Charakter walca wiedeńskiego
W czasach, gdy walc wiedeński święcił swoje początki, publiczne obejmowanie się w tańcu uważane było za zachowanie skandaliczne, stąd sam taniec zyskał miano niemoralnego. Pojawili się ludzie głoszący szkodliwy wpływ nieustannego wirowania na zdrowie tancerzy, sugerując, że może skutkować nawet śmiercią. Jednak już w drugiej połowie XIX wieku, taniec ten stał się najpopularniejszym elementem wszelkich balów organizowanych na terenie większej części Europy. Jego rozwój nieodłącznie połączony był z muzyką komponowaną przez takie sławy, jak Johann Strauss czy Piotr Czajkowski.
Walc wiedeński uważany jest za jeden z najbardziej romantycznych tańców towarzyskich. Opiera się on na przestrzennym ruchu wirowym, gdzie partnerzy poruszają się w kierunku odwrotnym do wskazówek zegara. W tańcu nie występują podskoki, jest on płynny, ale i stanowczy. Towarzyszą mu lekkie ruchy wznoszące i opadające. Podczas tańca partnerzy stoją twarzą w twarz, przybierając naturalną, wyprostowaną pozycję ciała. Zbliżają się biodrami, unosząc lekko głowy i zwracając twarze delikatnie w lewo. Partner umieszcza prawą dłoń w pobliżu łopatki patnerki, natomiast połączone ręce partnerów mają być uniesione na wysokości głowy tancerki. Walca wiedeńskiego tańczy się, wirując dookoła sali w prawo i w lewo. Kroki taneczne w przód stawiane są od pięty, kroki do tyłu – od palców, a kroki boczne stawiane są na całej podeszwie stopy. Po wykonaniu kroku należy przenieść ciężar ciała na ostatnio postawioną nogę. Tempo walca wiedeńskiego to około sześćdziesięciu taktów na minutę. Natomiast takt liczony jest na ¾. Trzy uderzenia w takcie odpowiadają trzem równym czasowo krokom.
2. Podstawowe kroki walca wiedeńskiego
Obrót w prawo (Natural Turn)
| Partner | Partnerka | Liczenie |
|---|---|---|
| 1. PN w przód | 1. LN w tył | 1 |
| 2. LN dostawić do PN | 2. PN dostawić do LN | 2 |
| 3. PN w miejscu | 3. LN w miejscu | 3 |
| 4. LN w tył | 4. PN w przód | 1 |
| 5. PN dostawić do LN | 5. LN dostawić do PN | 2 |
| 6. LN w miejscu | 6. PN w miejscu | 3 |
Stawiając kroki, partnerzy obracają się równomiernie w prawo.
Krok boczny (Side Step)
| Partner | Partnerka | Liczenie | | 1. PN w bok | 1. LN w bok | 1 | | 2. LN zbliżyć do PN bez ciężaru ciała | 2. PN zbliżyć do LN bez ciężaru ciała | 2,3 | | 3. LN w bok | 3. PN w bok | 1 | | 4. PN zbliżyć do LN bez ciężaru ciała | 4. LN zbliżyć do PN bez ciężaru ciała | 2,3 |
Alternatywnie dostawianie nogi można wykonywać z przeniesieniem ciężaru ciała na ostatnio dodaną nogę.
Obrót w lewo (Reverse Turn)
| Partner | Partnerka | Liczenie | | 1. LN w przód | 1. PN w tył | 1 | | 2. PN dostawić do LN | 2. LN dostawić do PN | 2 | | 3. LN w miejscu | 3. PN w miejscu | 3 | | 4. PN w tył | 4. LN w przód | 1 | | 5. LN dostawić do PN | 5. PN dostawić do LN | 2 | | 6. PN w miejscu | 6. LN w miejscu | 3 |
Partnerzy, stawiając kroki, obracają się równomiernie w lewo.
PN – prawa noga
LN – lewa noga
Walc wiedeński ma tylko pięć figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, fleckerl w prawo i fleckerl w lewo. Kroki do walca nie są skomplikowane, ale wymagają ćwiczeń i wprawy. Walc wiedeński jest tańcem pięknym i romantycznym. Symbolizuje harmonię i grację. Walc na pierwszy taniec weselny jest chętnie wybierany przez młode pary. Przy dużym samozaparciu można się go nauczyć nawet samodzielnie w domu.