Poparzenia skóry bywają bolesne i nierzadko zostawiają blizny do końca życia. Powstają na skutek działania wysokiej temperatury - dochodzi wówczas do niewielkiego lub rozległego uszkodzenia tkanek.
Skóra ulega poparzeniu, kiedy zadziała na nią temperatura o wartości minimum 42 stopni Celsjusza. Wówczas poparzenia jeszcze można uniknąć, ponieważ do poparzenia dochodzi dopiero po kilku godzinach ciągłej ekspozycji skóry. Jednak już przy 10 stopni więcej wystarczą tylko 3 minuty, aby doszło do uszkodzenia naskórka i głębszych warstw skóry, a tylko sekunda, jeśli temperatura przekroczy 70 stopni.
Poparzenia można doznać nie tylko na skutek kontaktu z gorącymi rzeczami (np. oblanie się wrzątkiem), ale także w wyniku zbyt długiego przebywania na słońcu, zwłaszcza jeśli nie zastosujemy żadnej ochrony.
Ze względu na rodzaj uszkodzeń wyróżnia się trzy stopnie poparzeń skóry. Pierwszy stopień jest najmniej groźny dla naszego zdrowia i życia. Powstaje zazwyczaj na skutek poparzeń słonecznych, kontaktu z parą wodną lub kąpieli w zbyt gorącej wodzie. Zazwyczaj objawia się zaczerwienieniem skóry, któremu towarzyszy ból pieczenie, czasem także obrzęk. Dodatkowo poparzone miejsce jest o wiele cieplejsze niż pozostałe fragmenty skóry. Ten rodzaj poparzeń utrzymuje się od kilku do kilkunastu dni, w tym czasie skóra się złuszcza, a poparzenie nie pozostawia żadnych blizn.
O poparzeniu drugiego stopnia można mówić, jeśli równocześnie z zaczerwienieniem i pieczeniem pojawiają się bolesne pęcherze wypełnione płynem surowiczym. Ból pojawia się na skutek rozwoju procesów zapalnych w obrębie pęcherzy. Najczęściej do tego rodzaju oparzeń dochodzi na skutek np. oblania się wrzątkiem, gorącym olejek, etc. Oparzenia są bardziej rozległe niż w przypadku pierwszego stopnia, jednak całkowicie goją się po upływie około dwóch tygodni.
Poparzenie trzeciego stopnia jest najgroźniejsze dla naszego zdrowia i niesie za sobą wiele konsekwencji. Dochodzi do niego na skutek długotrwałego działania wysokiej temperatury. Poparzenie trzeciego stopnia oznacza nieodwracalne uszkodzenia tkanek nawet w obrębie głębokich warstw skóry. Towarzyszy mu bardzo silny, trudny do wytrzymania ból, jednocześnie poparzone miejsca nie odczuwają dotyku. Bardzo często zdarza się także, że skóra zaczyna odchodzić, a w jej miejscu tworzą się blizny. Jeśli poparzenie jest rozległe, konieczny jest przeszczep skóry.
Leczenie poparzeń pierwszego i drugiego stopnia opiera się przede wszystkim na łagodzeniu dolegliwości bólowych. Można stosować zimne okłady, maści z aloesu lub pantenolu, a także specjalnych preparatów znieczulających.
