Taniec towarzyski - historia, tańce turniejowe i użytkowe
Taniec towarzyski to wymagający sport turniejowy, który dla niektórych osób jest jedynie formą aktywności fizycznej i pasji. Istnieje wiele różnych odmian tańca towarzyskiego, które różnią się tempem, stopniem zaawansowania i rodzajem ubioru. Co warto wiedzieć o tańcu towarzyskim?
1. Czym jest taniec towarzyski?
Taniec towarzyski to taniec w parze, w której mężczyzna prowadzi kobietę. To dobry sposób na aktywne spędzanie wolnego czasu. Można za jego pomocą rozwijać swoje pasje, a także brać udział w turniejach i zawodach tanecznych.
To świetny sposób na poprawę koordynacji ruchowej i kondycji, wzmocnienie mięśni, a także uwrażliwienie na muzykę i budowę poczucia rytmu. Taniec pozwala również na uwolnienie wszystkich emocji i rozładowanie napięcia nerwowego. Działa na ośrodkowy układ nerwowy podobnie jak wizyty na siłowni czy jogging.
Grupowe zajęcia z tańca towarzyskiego ułatwiają zawieranie nowych znajomości i budowanie relacji międzyludzkich. Warto angażować do treningów swoją drugą połówkę, ponieważ taniec wzmacnia więzi między partnerami.
Taniec towarzyski ma wiele różnych odmian, a każdy z nich opiera się na innej sekwencji kroków i rytmie, ma inne tempo i technikę, a także wymaga wysiłku fizycznego w różnym stopniu.
Taniec towarzyski można ogólnie podzielić na dwie podstawowe grupy: tańce standardowe i latynoamerykańskie. Najpowszechniejszymi tańcami standardowymi są walce - wiedeński i angielski. Są do siebie dość podobne, chociaż walca wiedeńskiego tańczy się nieco szybciej.
Równie popularnym i zmysłowym tańcem jest tango, rozpowszechnione w drugiej połowie XIX wieku. Tango wywodzi się z tańców hiszpańskich, ale jest od nich bardziej statyczny. Inną podgrupą tańców standardowych jest swing. Zalicza się do niej między innymi quickstep i fokstrot.
Oba te tańce polegają na szybkich, intensywnych krokach, dodatkowo w fokstrocie co chwilę zmienia się tempo z szybkiego na wolne. Są to tańce mniej popularne, choć bardzo efektowne.
Druga grupa, czyli tańce latynoamerykańskie opierają się na pokazaniu na parkiecie ogromnych pokładów energii. Charakterystyczne są też dla nich kolorowe, wręcz pstrokate błyszczące stroje, ozdobione najczęściej frędzlami.
Jednym z popularniejszych tańców latynoamerykańskich jest samba. Jest to niezwykle szybki taniec, oparty na energicznych ruchach bioder i stóp. Wśród nich wyróżnia się także paso doble, czyli taniec imitujący walkę torreadora z bykiem, oraz jive'a.
Innymi powszechnie znanymi i lubianymi tańcami latynoskimi są cha-cha i rumba, w obu przypadkach biodra odgrywają ważną rolę, jednak rumba jest dużo spokojniejsza.
2. Historia tańca towarzyskiego
Taniec towarzyski rozpoczął się na początku XX wieku, w momencie kiedy został zaakceptowany przez wyższe warstwy społeczne jako forma rozrywki. Pełny rozwój tańca nastąpił jednak po II wojnie światowej.
Przełom w rozkwicie tańca towarzyskiego datuje się na lata 20. XX wieku, duże znaczenie miały narodziny muzyki jazzowej. Taniec towarzyski formował się w małych klubach, popularny stawał się walc, twist, boogie-woogie, rock and roll czy swing.
Nieoficjalnie taniec towarzyski był obecny w kulturze już wiele lat wcześniej, ponieważ niższe warstwy społeczne uwielbiały taneczne, ludowe zabawy. Taniec towarzyski narodził się na peryferiach, przeniósł się do miast, gdzie nastąpił jego pełny rozwój.
Zobacz także:
3. Podział tańca towarzyskiego
Taniec towarzyski dzieli się na tańce turniejowe: standardowe i latynoamerykańskie. Niektóre klasyfikacje uwzględniają również tańce użytkowe, ale nie są one prezentowane na zawodach.
3.1. Turniejowe tańce standardowe
- walc wiedeński,
- walc angielski,
- tango,
- quickstep,
- fokstrot.
Tańce standardowe wyróżniają się dostojnym charakterem i eleganckimi kostiumami (zwykle mężczyzni występują we frakach, a kobiety w długich sukniach). Walc wiedeński wyróżniają płynne przejścia pomiędzy figurami tanecznymi i duża ilość obrotów.
Jest uważany za najbardziej elegancki rodzaj tańca towarzyskiego, po raz pierwszy został pokazany na kongresie wiedeńskim w 1815 roku. Walc angielski jak sama nazwa wskazuje pochodzi z Anglii, jest wolniejszy od walca wiedeńskiego. Po raz pierwszy został przedstawiony w 1921 roku. Najpopularniejsze figury to obroty w prawo i lewo, fallaway, chasse, promenada oraz whisk.
Tango pochodzi z Buenos Aires i Montevideo, jest inspirowany flamenco oraz habanerą. Rozwijał się w drugiej połowie XIX wieku, obecnie wyróżnia się między innymi tango vals, fińskie, międzynarodowe, amerykańskie i tango milonga.
Quickstep to dość szybki taniec standardowy (48 taktów na minutę). Narodził się w latach 20. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Podstawowe figury to podskoki, imitujące bieganie po parkiecie i unoszenie się tancerzy nad ziemią.
Fokstrot to podobno "najtrudniejszy spacer świata" z naprzemienną zmianą tempa. Taniec ten jest bardzo płynny, jego nazwa pochodzi od Harry’ego Foksa, który spopularyzował kłusujące kroki.
3.2. Turniejowe tańce latynoamerykańskie
- samba,
- cha-cha,
- rumba,
- paso doble,
- jive.
Tańce latynoamerykańskie są bardzo energiczne i dynamiczne. Przyciągają wzrok ze wzglęgu na efektowne układy taneczne, a także kolorowe stroje występujących par. Mężczyźni zwykle noszą jednoczęściowe, błyszczące kostiumy, a kobiety krótkie sukienki, ozdobione frędzlami i cekinami.
Samba rozpoczyna pokaz tańców w tej kategorii. Jest bardzo szybka (56 taktów na minutę), wyróżniają ją energiczne ruchy bioder i stóp tancerzy. Samba to taniec brazylijski, wywodzący się z ludów Bantu z północnej i środkowej Afryki.
Cha-cha wywodzi się z rumby i mambo, mimo że nie są to tańce turniejowe. Charakterystyczny krok to chasse (odstaw-dostaw-odstaw). Podstawą dobrego tańca cha-cha jest silny ruch nóg, który wpływa na pracę bioder. Tempo to 32-33 takty na minutę.
Rumba jest określana mianem tańca miłości i namiętności, narodziła się w Afryce, gdzie nosiła nazwę solares. W rumbie bardzo ważne są przeprostowane nogi i mocny ruch bioder.
Kobieta musi kusić i uwodzić, powinna emanować z niej pewność siebie. Istnieją dwa podstawowe rytmy: square oraz cubana, ale tylko pierwszy z nich obowiązuje na zawodach tanecznych.
Paso doble to taniec z podziałem ról - mężczyzna staje się torreadorem, a kobieta interpretuje rolę płachty, której on używa. Taniec ten przedstawia moment wejścia na arenę, walkę z bykiem, zabicie zwierzęcia i paradę po walce. Muzykę wyróżnia narastające napięcie, tempo tańca to aż 60 taktów na minutę.
Jive narodził się 1910 roku, to taniec dynamiczny i ekspresyjny. Wyróżniają go szybkie kopnięcia, chasse w prawo i lewo, rock step, chicken walk, oraz fall away rock. Znaną odmianą jive’a jest boogie-woogie, jednak nie jest on prezentowany na turniejach.
3.3. Najpopularniejsze tańce użytkowe
- swing,
- tango argentyńskie,
- rock and roll,
- twist,
- bachata,
- mambo,
- american smooth,
- conga,
- salsa,
- kizomba,
- calypso,
- madison,
- boogie-woogie
- reggaeton,
- charleston.
