Techniki aikido
Aikido jest jedną z najbardziej widowiskowych sztuk walki, skodyfikowaną przez sensei'a Morihei'a Ueshibę pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. W aikido nie ma technik ataku (uderzeń i kopnięć). Sztuka walki aikido składa się z samych chwytów obronnych. Twórca aikido uważał, że napastnik nie jest wrogiem, tylko bratem, który pobłądził, a starcie nie powinno zakończyć się okaleczeniem czy śmiercią przeciwnika. Napastnik decyduje jedynie o szybkości reakcji.
1. Sztuka walki aikido
Aikido jest postrzegane jako najtrudniejsza sztuka walki. Polega na zgraniu w czasie z atakującym, a zatem aby zastosować aikido, musi wystąpić atak. Nauka aikido to wiele lat ćwiczeń. Pierwszym etapem nauki jest próba zapanowania nad swoim ciałem. Polega to na zastępowaniu własnych nawyków i odruchów bezwarunkowych, chwytami akido.
Kolejny etap polega na opanowaniu chwytów aikido. Ostatni etap treningu polega na zapanowaniu nad ruchem napastnika, tak by postępował on zgodnie z naszą myślą. Naturalną reakcją na atak jest próba ucieczka lub wykonanie uniku, odsunięcia, by ominęło nas uderzenie. Nauka aikido ma na celu zastąpienie naturalnych odruchów, tymi poznanymi podczas treningów. Gdy dochodzi do ataku, należy wykonać ruch do przodu (w stronę atakującego) oraz na zewnątrz, pod niewielkim kątem, by uniknąć zderzenia z napastnikiem, jest to tzw. zejście z linii ataku. W ten sposób zyskujesz przewagę nad atakującym i możesz go kontrolować.
2. Postawy w aikido
Shizentai gamae – to najważniejsza postawa w aikido, zwracająca uwagę poprzez wysokość i szczupłość. Aikidocy zwracają uwagę na proste trzymanie się, tak aby uzyskać idealnie prostą linię, biegnącą od głowy poprzez tułów, padającą do ziemi pod kątem prostym. Zwłaszcza należy pamiętać, by głowa znajdowała się idealnie pionowo, nawet gdy będziemy zmieniać pozycje.
W aikido, tak jak w pozostałych sztukach walki, niezwykle ważne są techniki zwane „ne-waza” w judo i „iai” w karate, które dotyczą głównie obrony, która musi być gwatłtowna i błyskawiczna. Obrony, która wykonywana jest w różnorodnych sytuacjach życiowych (np. obrona w pozycji leżącej, siedzącej czy klęczącej). Podobnie jak i w judo, tak i w aikido uważa się, że już niewielkie przechylenie głowy może spowodować napięcie mięśni szyi, które przyczynia się z kolei, w drodze odruchowej, do wzrostu napięcia mięśni tułowia, zaburzając tym samym precyzję akcji.
3. Najważniejsze techniki w aikido
Techniki aikido składają się głównie z rzutów, dźwigni, szczególnie z dźwigni na małe stawy: nadgarstki i łokcie, oraz uników i padów.
W aikido sposoby przemieszczania się dzielimy na dwa rodzaje:
- Irimi, czyli tzw. „wejście w przeciwnika”.
- Tenkan, czyli tzw. „obrotowe zejścia”.
Aikidocy zmniejszają agresywność napastnika poprzez:
- unieruchomienie, czyli zatrzymanie jego ruchów,
- rzuty, które znacznie odciągną przeciwnika od ciała ofiary, czyli osoby broniącej się.
Techniki aikido polegają głównie na próbie wytrącenia atakującego z równowagi oraz zastosowaniu dźwigni na stawy. Większość technik stosuje się jako rzuty (nage-waza), jeśli sytuacja na to pozwala. Niektóre techniki kończą się trzymaniem (katame-waza bądź osae-waza). Najważniejsze terminy stosowane w aikido: wejście (irimi), strona pleców (ura), obrót (tenkan), strona brzucha (omote) i uderzenie (atemi). Od rodzaju stylu zależy sposób podchodzenia do uderzeń.
Na podstawy aikido wpływa szereg technik, które charakteryzują się ruchem, dynamiką i energią. Ich nadrzędnym celem jest zmienienie kierunku ataku bądź jego neutralizacja oraz przejęcie kontroli nad przeciwnikiem.
Niektórzy twierdzą, że poprzez aikido można walczyć równocześnie nawet z kilkoma osobami. Najważniejsza w treningu aikido jest technika. Dobrze opanowane ruchy pozwolą skutecznie walczyć nawet z przeciwnikiem wyższym i teoretycznie silniejszym.