Trening kick-boxingu
Kick-boxing to jedna z najpopularniejszych sztuk walki. Sport ten łączy w sobie techniki boksu i kopnięcia. Dzieli się go na dwa nurty – amerykański i japoński. Amerykański kick-boxing sięga lat siedemdziesiątych i jest odpowiedzią na dążenie osób trenujących karate do zniesienia ograniczeń typowych dla tego sportu. Z kolei japoński kick-boxing opracowano z połączenia karate i tajskiego boksu. Kick-boxing: kopnięcia zakłada opanowywanie technik różnego rodzaju kopnięć, uderzeń pięścią i bloków.
1. Postawa w kick-boxingu
Nauka kick-boxingu wymaga przyswojenia właściwej postawy. W tym celu warto skorzystać z dużego lustra, które pomoże skorygować ewentualne niedociągnięcia.
Przybierając postawę wyjściową, zwróć uwagę na takie elementy jak:
- ustawienie stóp – osoby praworęczne powinny ustawić się w taki sposób, aby lewa stopa i lewe ramię były wysunięte do przodu, a prawa (silniejsza) ręka była nieco z tyłu; nogi należy ugiąć w kolanach;
- ustawienie rąk – dłonie złożone w pięści osłaniają podbródek; prawa dłoń powinna być nieco z boku, na wysokości twarzy, a lewa z przodu, tuż przed twarzą; łokcie nie mogą być zbyt daleko od tułowia, gdyż powstaje wtedy luka, w którą może trafić przeciwnik;
- ustawienie podbródka – powinien być przybliżony do klatki piersiowej i osłonięty przez lewe ramię przed ciosem sierpowym.
2. Oddychanie w kick-boxingu
W sporcie walki, jakim jest kick-boxing duże znaczenie ma równe oddychanie i rozluźnienie. Częstym błędem popełnianym przez początkujących jest wstrzymywanie oddechu na czas wykonania ciosu i napinanie wszystkich mięśni. W rzeczywistości napięcie ciała znacznie ogranicza zakres ruchów i uniemożliwia poprawne wykonanie kopnięć z obrotem lub z wyskoku. Dlatego też, wykonując kombinacje ciosów, ważne jest rozluźnienie całego ciała i połączenie każdego ciosu z wydechem.
3. Ciosy w kick-boxingu
Przy rozpoczęciu nauki tej sztuki walki należy skupić się przede wszystkim na szybkości, dokładności ciosów i technice. Siła uderzenia przyjdzie z czasem. W kick-boxingu źródłem siły nie jest samo uderzenie, ale skręt ciała.
Z tego względu należy zawsze pamiętać o ugięciu nóg w kolanach i przedłużeniu ciosu przez skręt bioder. Kolejna rzecz warta naszej uwagi to osłanianie się w trakcie zadawania ciosów. Ucząc się techniki kick-boxingu, nie należy zapominać o pracy nóg. Podstawowe kopnięcia w kick-boxingu to:
- kopnięcie frontalne (front kick),
- kopnięcie boczne (side kick),
- kopnięcie okrężne (turning kick),
- kopnięcie opadające (axe kick).
Podczas treningu kick-boxingu należy pracować nad jego intensywnością i objętością. Intensywność, czyli prędkość, z jaką wykonuje się dany element oraz ilość jego wykonywania podczas treningu. Ten aspekt treningu może zwiększyć poprzez zmniejszanie długości przerw między kolejnymi ćwiczeniami, wykonywanie jak największej ilości ćwiczeń w danym czasie oraz zwiększenie prędkości wykonywania danego elementu. Pod pojęciem objętości treningu kryje się czas trwania ćwiczenia, a także czas, w ciągu którego powtarza się ćwiczenie danego elementu. Objętość zwiększa się m.in. poprzez coraz dłuższe treningi i zwiększanie ich ilości.
Trening kick-boxingu wymaga dużo wysiłku i zaangażowania. Nauka tej sztuki walki nie jest jedynie formą aktywności fizycznej, ale stanowi również sposób samoobrony.