Raqs assaya
Raqs assaya to taniec folklorystyczny wywodzący się z Egiptu. Znany jest także pod nazwą „raqs masri”, co można przetłumaczyć jako „taniec Egiptu”. Wykonywany jest z jedną laską, czasami dwoma lub trzema. Wyróżnia się wiele odmian raqs assaya. Dwie najpopularniejsze odmiany tego tańca to saidi i beledi. Odmiana saidi skupia się przede wszystkim na pracy nóg, daje to pole do popisu głównie mężczyznom, choć bywa także tańczona przez kobiety. Beledi natomiast to przede wszystkim praca bioder.
1. Strój do tańca brzucha z laską
Niektórzy są zdania, że taniec egipski powinien zawsze być wykonywany w tradycyjnym stroju, który różni się od typowego stroju do tańca brzucha. Ma to kilka zalet. Przede wszystkim oddaje hołd tradycji egipskiej. Poza tym pozwala osobom, które nie są specjalistami w tej dziedzinie na odróżnienie raqs assaya od zwykłego tańca brzucha. Inni są zdania, że strój do tańca raqs assaya może nawiązywać do tradycji lub zerwać z nią i być nowoczesny. Wielu sławnych egipskich tancerzy wykonuje taniec między innymi w koronkowym nakryciu głowy i skąpej chustce przewiązanej na biodrach.
2. Raqs assaya a taniec brzucha
Cechą charakterystyczną raqs assaya jest użycie laski. Jej kształt różni się w zależności od rodzaju tańca. Taniec beledi wykorzystuje laskę zakrzywioną, natomiast saidi laskę prostą. Tancerz manipulujący laską ma dzięki niej do dyspozycji wiele ruchów, takich jak obracanie czy uderzenie o podłogę. Czasami także podrzuca ją do góry i łapie. Warto zapamiętać, że taniec brzucha z laską wykorzystuje ruchy podobne do tych w tańcu tradycyjnym, ponieważ oba mają te same korzenie. Mimo iż są to dwa kompletnie inne style, pewne elementy pozostają wspólne. Laska w tańcu raqs assaya nie jest zwykłym rekwizytem tanecznym, który ma uatrakcyjniać występ tancerza. Pozwala na wykonywanie różnych obrotów, podrzutów i akrobatycznych figur.
3. Odmiany raqs assaya: saidi i beledi
Saidi to domena mężczyzn. Zazwyczaj jest tańczony przez mężczyzn – tak mówi tradycja egipska. Czasami tańczą go również z pewnymi odmianami kobiety. Taniec saidi w wykonaniu mężczyzn przypomina walkę lub popis zręcznościowy. Kij uważa się w tym przypadku za symbol męskości, siły i władzy. Nazywa się go assaya, co można przetłumaczyć jako „bambusowy pręt”. Taniec beledi jest bardziej swobodny i wesoły, lecz może być także dramatyczny i pełen napięcia. Beledi jest znacznie częściej niż saidi tańczone przez kobiety. Ta odmiana tańca brzucha wymaga od tancerki tajemniczości, często zatem panie zakrywają sobie usta zwiewnymi chusteczkami. Widoczna jest wtedy tylko górna część twarzy. Orientalny taniec egipski opiera się na rytmie muzycznym 4/4. W beledi ważne są początkowe mocne punkty akcentowe „dum”. Rytm beledi ustala charakter tańca – dynamiczny i wesoły czy raczej wolny i dramatyczny. Poza tym, stanowi podstawę muzyki.
Taniec orientalny ma bogatą tradycję i stale ewoluuje. Dzięki temu jest on bardzo interesujący i zróżnicowany. Jedną z ciekawszych odmian jest między innymi opisany taniec brzucha z laską.
